معنی شناسی صوری گروه های اسمی جمع

رویکردی مقبول و البته نادقیق در معنی شناسی گروه­ های اسمی جمع وجود دارد که مبتنی بر مفهوم حاصل­ جمع است. این مفهوم در مقابل مفهوم سنتی مجموعه در منطق مطرح می شود. نظر بر این است که ما از ماهیت­ های حاصل جمع نیز مانند ماهیت­ های مفرد شناخت پیدا می کنیم در حالی که در مورد مجموعه ها چنین شناختی ضرورتا میسر نیست. در الگوی تعبیری فوق از گروه­ های اسمی جمع مستقیما به ماهیت­های حاصل جمع توجه می شود. الگوی دیگری نیز وجود دارد که ماهیت­های مفرد را به عنوان جزئی از ماهیت­های حاصل جمع مد نظر قرار می دهد. هر دوی این الگوها، فقط کلیتی از عملکرد ارجاعی گروه­های اسمی جمع را نشان می دهند، به طوری که تمایزهای خوانشی توزیعی- جمعی و وجودی-جنس بودگی را نمی نمایانند. در این مقاله، صورت­های منطقی جمله های حاوی گروه­های اسمی جمع با در نظر گرفتن خوانش های فوق ترسیم می­ شود. گروه­های اسمی جمع دست کم بر چهار نوع ماهیت حاصل جمع ارجاع می دهند. از سوی دیگر، ارجاع به این ماهیت­ها به صورت معنی شناختی در خود گروه­های اسمی رمزگذاری نمی شود؛ بلکه حاصل تعامل جهان و زبان است.    

Keywords:

گروه های اسمی جمع , خوانش توزیعی , خوانش جمعی , خوانش وجودی , خوانش جنس بودگی