نقش ادیان درمدیریت منابع آب باتاکید بر نظریات دکتر سید حسین نصر

از گزینه های پیشنهادی متفکرین برای حل بحرانهای زیست محیطی ،بازگشت به دامان ادیان وسنتهای هزاره ای است که با آموزه های الهی و ماوراءالطبیعی طی قرون متمادی به طبیعت قداست ونظم پایدار وبه انسان امکان استفاده پایدار ازطبیعت را بخشیده بودند. در این مقاله اخلاق آب ومدیریت منابع آب را از نظر اخلاق دینی با استناد به نظریات دکتر سید حسین نصر تبیین می کنیم. بنظر ایشان ادیان وسنتهای هزاره ای دارای آموزه های فکری واخلاقی در خصوص نحوه تعامل مثبت انسان با آب هستند. در نگاه ادیان هزاره ای که شامل ادیان توحیدی و ادیان شرق و سنتهای ماوراءالطبیعی می باشند آب وسیله تدبر در قدرت حکمت و معرفت خدا-خود-جهان)است و دارای نقش تطهیرجسمی وتزکیه روحی و حیات بخشی ، نماد زندگی معنوی ،ذات خداوندی ،برکت،فضیلت میباشد.به نظر ایشان حل بحران آب و مدیریت صحیح آن مستلزم تغییر در نگرش و سجایای فاعل اخلاقی و بازگرداندن قداست و نظم طبیعی آن میباشد .سجایای اخلاقی مشترک ادیان که در همه زمینه های زندگی مخصوصا مسئله مدیریت منابع آب دارای نقش موثری در جهت دهی رفتارانسانها هستند عبارتند از: 1-خودشناسی و بازشناسی تعریف جایگاه انسان به عنوان موجود مسئول در قبال آب و همه موجودات فعلی و آینده،2-التزام به عدالت در مدیریت منابع آب برای اعتلای مادی و معنوی پایدار انسانی و ادامه حیات زیستمندان و ذی حقها و مجموعه های اکولوژیکی و ادامه پایداری زیستی جهان .3-فضایل کرامت بخشی و احترام به انسانها و سایر موجودات هستی.4-داشتن روحیه مشارکت پذیری در انجام امور ومیل به تقسیم امکانات موجود جهت رفع نیازهای همنوعان و تعاون با دیگران.5-امانتداری در حفظ محیط زیست تکنولوژهای موجود در اختیار بشر بتنهایی برای رهایی از بحران زیست محیطی و مدیریت بهینه آب کافی نیست ومستلزم تغییر نگرش در جهانشناسی و انسانشناسی و فضایل اخلاقی ای است که بوسیله ادیان هزاره توصیه شده است