تاثیر نوروفیدبک بر توجه اشتراکی و فعالیت الکتریکی مغز کودکان پسر دارای اختلال اوتیسم(کارکرد بالا)
Publish Year: 1400
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 516
This Paper With 13 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JPSR-10-3_007
تاریخ نمایه سازی: 12 دی 1400
Abstract:
هدف:اختلال طیف اوتیسم، یک اختلال رشدی است. افراد دارای اختلال اوتیسم در مهارت های اجتماعی نظیر توجه اشتراکی دچار مشکل هستند. هدف از انجام مطالعه حاضر، بررسی تاثیر نوروفیدبک بر توجه اشتراکی و فعالیت الکتریکی مغز کودکان پسر ۶ تا ۸ سال دارای اوتیسم با کارکرد بالا بود.روش بررسی:۳۰ کودک پسر دارای اختلال اوتیسم با کارکرد بالا در دامنه سنی ۸-۶ سال انتخاب و به صورت تصادفی در یکی از گروه های نوروفیدبک و کنترل قرار داده شدند. گروه نوروفیدبک به مدت ۳۰ ساعت مداخله نوروفیدبک افزایش آلفا (۱۲-۸ هرتز) ،کاهش تتا (۸-۵ هرتز) و بتا (۳۰-۱۳ هرتز) را دریافت کردند. هر جلسه تمرینی بین ۴۵ تا ۶۰ دقیقه بود. گروه کنترل نیز به همین میزان مداخله شبیه سازی شده ای را دریافت می کردند. در دو مرحله پیش و پس از مداخله، توجه اشتراکی شرکت کنندگان توسط مقیاس ارتباط اجتماعی اولیه مورد سنجش قرار گرفت. همچنین از هر آزمودنی به مدت ۵ دقیقه نوار مغز در دو مرحله پیش و پس آزمون ثبت شد تا تغییرات امواج آلفا، تتا و بتا مورد مقایسه قرار گیرند. از آزمون تحلیل آنالیز واریانس مرکب دو (گروه) × چهار( مراحل: پیش آزمون، پس آزمون، پیگیری کوتاه مدت و پیگیری بلند مدت) و تحلیل واریانس به منظور بررسی تاثیر برنامه مداخلاتی استفاده شد و نمرات پی آزمون شرکت کنندگان به عنوان متغیر مداخله گر وارد گردید. آزمون های آماری توسط نرم افزار SPSS نسخه ۲۳ انجام گرفتند.یافته ها:نتایج آماری نشان دهنده پیشرفت گروه نوروفیدبک در پس آزمون نسبت به پیش آزمون بود. همچنین بین دو گروه در پس آزمون تفاوت معنی داری در شاخص توجه اشتراکی مشاهده شد (۰/۰۵>p). علاوه بر این، شرکت کنندگان گروه نوروفیدبک توانسته بودند؛ تغییرات مورد نظر در امواج آلفا، تتا و بتا را نسبت به گروه کنترل در حالت استراحت ایجاد کنند.نتیجه گیری:با توجه به نتایج مطالعه حاضر، می توان چنین برداشت کرد که برنامه های مداخلاتی غیرتهاجمی نظیر نوروفیدبک می توانند به بهبود توجه اشتراکی کودکان دارای اختلال اوتیسم با کارکرد بالا منجر گردند و پیشنهاد می شود در برنامه های مداخلاتی افراد دارای اوتیسم، قرار گیرند.
Authors
مریم نظری
دانشجوی دکترای تخصصی یادگیری حرکتی، گروه رفتارحرکتی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران
مهدی سهرابی
استاد تمام گروه رفتار حرکتی،دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران
علیرضا صابری کاخکی
دانشیار گروه رفتار حرکتی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران
سید معصومه سید حسینی
استادیار گروه علوم اعصاب، دانشکده فناوری های نوین پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مازندران، ساری، ایران
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :