اثربخشی درمان شناختی رفتاری بر عزت نفس حالت و ترس از ارزیابی منفی دانش آموزان دبیرستان های نمونه استان بوشهر

یکی از مباحث عمده در روانشناسی امروز که توجه بسیاری از پژوهشگران و روانشناسان را به خود جلب کرده است عزت نفس می باشد. هدف از انجام این پژوهش تعیین تاثیر درمان شناختی–رفتاری بر عزت نفس حالت و ترس از ارزیابی منفی دانش آموزان مقطع دبیرستان بود. پژوهش حاضر از نوع طرح آزمایشی پیش آزمون، پس آزمون بود. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان مشغول به تحصیل مدارس متوسطه نمونه شهرستان دشتی سال ۹۳ بود. ۳۰ نفر آزمودنی ها به صورت تصادفی در دو گروه آزمایشی و کنترل قرار گرفتند و گروه آزمایش ۸ جلسه مداخله گروهی دریافت کردند و داده ها با پرسشنامه عزت نفس حالت، مقیاس ترس از ارزیابی منفی و عزت نفس روزنبرگ گردآوری و با روش آماری تحلیل کواریانس چند متغیری مانکوا(MANCOVA) تجزیه و تحلیل شد. تحلیل های آماری فرضیات پژوهش، مبنی بر وجود تفاوت معنادار در مولفه های عزت نفس و ترس از ارزیابی منفی دانش آموزان گروه های آزمایش که درمان شناختی رفتاری را دریافت کرده بودند، نسبت به گروهی که هیچ نوع درمانی را در این زمینه دریافت نکرده بودند )گروه کنترل(، تایید می گردد (P<۰/۰۱۷). و با توجه به میانگین های حاصل شده می توان گفت با ۹۵ درصد اطمینان مولفه های عزت نفس و ترس از ارزیابی منفی گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل افزایش داشته است. براساس این مطالعه، درمان شناختی رفتاری می تواند منجر به افزایش مولفه های عزت نفس حالت و کاهش ترس از ارزیابی منفی دانش آموزان شود.

Keywords:

درمان شناختی رفتاری , عزت نفس حالت , ترس از ارزیابی منفی , دانش آموزان