زمینه ها و مکانیسم های تقابل ایران و اسرائیل در دهه دوم قرن ۲۱

بیش از چهار دهه از خصومت آشکار ایران و اسرائیل می گذرد، اما با شروع قرن ۲۱، رویارویی این بازیگران مهم خاورمیانهوارد فاز عملیاتی جدید و گستردهای شده و هر دو طرف با اتخاذ استراتژی جنگ هیبریدی و نامتقارن و با بهره برداری ازمکانیسم های متنوع، حملات متعددی را علیه یکدیگر تدارک دیده اند. با توجه به اهمیت این تقابل برای جمهوری اسلامیایران و ضرورت اتخاذ تدابیر سیاسی، نظامی و امنیتی مناسب در پیشگیری و مواجهه با بحران های مربوطه، در این مقاله بهبررسی نقاط ضعف و قوت در هر دو جبهه پرداخته و نقش متغیرهای موثر بر این دشمنی را مورد بررسی و تحلیل قرارمیدهیم و با ارائه این فرضیه که شدت یافتن نزاع هیبریدی و نامتقارن این دو دشمن، منطقه را وارد جنگی دیگر خواهدنمود، با استفاده از منابع کتابخانه ای و بر اساس روش تحلیل تاریخی، به راستیآزمایی آن می پردازیم. یافته ها حاکی از آناست که با توجه به ظهور ناگهانی متغیرهای مستقل در نظام بین الملل، همانند اپیدمی کووید ۱۹ و خروج آمریکا از منطقهو به تبع آن تحول اساسی معادلات سیاسی به ویژه درخاورمیانه، دو احتمال را می توان نتیجه گرفت: ۱) با خروج نظامیآمریکا از منطقه و ضعف اقتصادی کشورها به واسطه همه گیری کرونا، ورود به جنگ، بر مبنای محاسبات توازن منافع، منتفیاست. ۲) بیشتر شدن فضای تنفس خاورمیانه (به تبع خروج آمریکا) الزاما به معنای امنیت بیشتر برای منطقه نیست و درصورت ادامه اختلافات منطقه ای، احتمال تشدید رقابت ها برای جبران خلا ژئوپلیتیکی آمریکا و صف آرایی های جدید وجودخواهد داشت.

Keywords:

ایران , اسرائیل , زمینه های تقابل , مکانیسم های تقابل , جنگ هیبریدی