تحلیل راهبرد نظامی ایران در عملیات رمضان

در تداوم جنگ، پیشروی به سمت شهر بصره، همیشه یکی از بهترین اهداف مورد نظر مسئولین کشور بود. عملیات رمضان می توانست این هدف را محقق سازد. هدف مقاله حاضر بررسی و شناخت عوامل تاکتیکی موثر بر عدم دستیابی به اهداف این عملیات با رویکرد آینده پژوهی است. نوع تحقیق کاربردی و روش آن، توصیفی- پیمایشی است. جامعه آماری تحقیق، فرماندهان قرارگاه ها، لشگرها و تیپ های شرکت کننده و یا طراحان عملیات رمضان می باشند که با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای متناسب با  حجم، سی نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه محقق ساخته با مقیاس پنج گزینه ای لیکرت طراحی و برای تجزیه و تحلیل داده ها از شاخص های آماری توصیفی و استنباطی با روش میانگین وزنی و آزمون t تک نمونه ای برای آزمون فرضیه ها استفاده شده است. پایایی ابزار در مقیاس کلی با آلفای کرونباخ ۹۰۶/. برآورد گردید. پژوهش نشان داد که «عدم ارزیابی و شناخت دقیق از توانایی های دشمن، ویژگی های جغرافیایی صحنه عملیات، ضعف در طرح ریزی، ناکافی بودن توانایی خودی و ضعف در فرماندهی و کنترل نیروها در عدم دستیابی به اهداف» بالاتر از حد متوسط بوده و در سطح آلفای ۰۱/۰ معنی دار بوده است.  

Keywords:

راهبرد نظامی , عملیات رمضان , تاکتیک