آموزه های شاهنامه به نظامیان- وظایف سپاهیان در برخورد با دشمن

دومین قسمت از آموزه های شاهنامه به نظامیان، به دشمن شناسی اختصاص یافته است . دشمن را باید شناخت و دانست که «ز دشمن نیاید مگر دشمنی». باید نسبت به حیله­ها و ترفندهای او آگاهی داشت. دشمن گاهی به تجهیزات برتر و عده و عده بیشتر خود می نازد و در جنگ سخت کوشی               می­کند؛ در این موارد، نیروی نظامی نباید از او بهراسد «که شیری نترسد زیک دشت گور» . گاهی دشمن در جنگ احساس ضعف می کند و پیشنهاد مذاکره     می­دهد، در این مواقع نباید از جنگ دست کشید و «بباید بسیجید ما را به جنگ». زمانی دشمن از روی ناتوانی و با ترفند فریب، اظهار صلح و دوستی     می­کند؛ سپاهی آگاه و بصیر نباید اسیر فریب او شود و باید بداند که دشمن : چو داند که تنگ اندر آمد نشیب    به کار آورد بند و رنگ و فریب همواره با اتحاد و همدلی باید در مقابل دشمن ایستاد. فرار و سهل انگاری در جنگ، هم ننگ ابدی دارد و هم شایسته برخورد و  مجازات سنگین است و فرماندهان باید نسبت به آن حساس و قاطع باشند.  

Keywords:

فردوسی , شاهنامه , نظامیان و سپاهیان , دشمن , جنگ , صلح , فریب , فرار