مولفه های پاسخده درشهرسازی دوران کرونا و پسا کرونا

در مواجهه با بحران های چون شیوع بیماری کرونا و دیگر حوادث چون سیل و زلزله، یکی از ساختارهای غایب در نظام مدیریت شهری، مراکز حمایت اجتماعی در مقیاس محله ای است. سازو کارهای اجتماعی و مشارکتی به منظور شناسایی ظرفیت ها و کمبودهای جوامع کوچک محلی پیش از بحران، هدایت و راهبری اقدامات حین بحران و حمایت و کمک به رفع صدمات پس از بحران، از آن حیث که چنین مجموعه ای بدون حمایت مدیریت شهری و نظام حکمروایی میسر نخواهد شد. این پژوهش از نوع مروری است و اطلاعات آن از طریق مطالعات کتابخانه ای صورت گرفت. هدف از این پژوهش بررسی مولفه پاسخده در شهرسازی دوران کرونا و پسا کرونا می باشد و به چندین سوال پاسخ داده شد که آیا شهرسازی در دوران پسا کرونا تغییر خواهد کرد؟ شهرسازان چه رویکردی را هنگام مواجه شدن با این بحران ها اتخاذ خواهند کرد؟ با بررسی این مسائل به این مهم پاسخ گفته شده است که در حوزه شهرسازی پسا کرونا، احتمالا در برخی از زمینه های شهری نیاز به تجدید نظر است و باید در روش های برنامه ریزی، طراحی یا روش های تحلیل مسائل شهری تفکر و برخی روش ها را به دلیل آسیب زایی متوقف کرد، در این صورت امکان دارد که به سمت روش ها و شیوه های نوینی رفت که تا الان حتی از آنها اطلاعی در دسترس نیست و باید آنها را کشف کرد. گسترش فضاهای سبز و واگذاری مکان های عمومی به مردم و نه خودروها، باید جزء قوانین طراحی شهری قرار بگیرد تا آینده ای سبز و سالم برای نسل جدید شکل بگیرد. طراحان شهری می توانند با مطالعه ، پژوهش های عملکردی و الهام از داستان های واقعی طبیعت بارگی ، گرایش ذاتی بشر به طبیعت و فضای سبز را از زمان پیدایش جهان تا امروز، بیشتر درک کنند و به طراحی جنگل هایی هر چند کوچک برای همه اعضای جامعه بپردازند.

Keywords:

بحران , پسا کرونا , شهرسازی , مولفه پاسخده