سنجش رضایتمندی ساکنان محلات اسکان غیررسمی از کیفیت زندگی (مورد پژوهی: محله اسلام آباد ۱ شهر ارومیه)

امروزه سکونتگاه های غیررسمی مسئله ای جهانی و فزاینده در بسیاری از کشورهای درحال توسعه بوده که بنا بر آمارها و گزارش های سازمان ملل متحد در حال افزایش فزاینده است. مبتنی بر تحلیل محتوای پژوهش های گوناگون، مجموعه ای از عوامل مختلف، محلات اسکان غیررسمی را به محیط های ناپایداری در سطح شهرها بدل کرده اند که این عوامل در عمل منجر به افت کیفیت زندگی ساکنان این نواحی در سطح شهرها شده و به تاویلی بهتر، نارضایتی ساکنان آنان از کیفیت زندگی را موجب شده است؛ بنابراین این امر، ضرورت برنامه ریزی برای ارتقای کیفیت زندگی ساکنان این محلات را پیش از پیش نمایان می سازد. بدین ترتیب، پژوهش حاضر بر آن است تا به سنجش رضایتمندی ساکنان محله اسکان غیررسمی اسلام آباد ۱ شهر ارومیه از کیفیت زندگی بپردازد. با این تفاسیر، این پژوهش، از حیث روش جز پژوهش های کیفی، به لحاظ هدف جز پژوهش های کاربردی و به لحاظ ماهیت در زمره ی پژوهش های توصیفی و تحلیلی است. روش جمع آوری اطلاعات این پژوهش مبتنی بر پیمایش اجتماعی (ابزار پرسشنامه) و جامعه آماری آن، ۶۷۷۳ خانوار محله بوده که با استفاده از فرمول کوکران در سطح اطمینان ۹۵ درصد و بافاصله اطمینان ۸ درصد، ۱۵۰ خانوار محله در این پژوهش، مورد پرسشگری قرار گرفتند. اطلاعات حاصل از پرسشنامه پژوهش با استفاده از آزمون تی تک نمونه ای مورد تحلیل واقع شدند. نتایج این پژوهش نشان می دهد که ساکنان محله اسلام آباد ۱ شهر ارومیه از مولفه های سازنده ی کیفیت زندگی ازجمله امنیت اجتماعی (با میانگین ۲۳/۲)، سرمایه اجتماعی (با میانگین ۴۶/۳)، تسهیلات و امکانات شهری (با میانگین ۷۹/۱)، کیفیت محیطی (با میانگین ۲۴/۲)، زیرساخت ها و تجهیزات شهری (با میانگین ۴۸/۲) و حکمروایی شهری (با میانگین ۳۲/۱) رضایت پایینی داشتند؛ بنابراین درمجموع می توان اذعان داشت که رضایتمندی ساکنان این محله از کیفیت زندگی (سطح معناداری آن کمتر از ۰۵/۰ و با میانگین ۲۵/۲) پایین بوده است.

Keywords:

رضایتمندی , کیفیت زندگی , سکونتگاه های غیررسمی , فقر شهری , محله اسلام آباد ۱ شهر ارومیه