بازشناسی کاربرد نقوش هندسی آثار تاریخی بر معماری معاصرکشورهای اسلامی با رویکرد پارامتریک

در معماری سنتی ایران تزئینات و آمود جزئی جدا نشدنی از معماری ایرانی بوده است .در معماری معاصر تزیینات از معماری کنار گذاشته شده که سبب ایجاد بی هویتی در ساختار کلان شده است. توجه به معماری سنتی ایرانی که خود عامل اتحاد و انسجام شیرازه معماری است امری ضروری به نظر می رسد. بی توجهی به سنت های معماری اسلامی در جریان ورود مدرنیته اغتشاش و ناهماهنگی را در شهر های ایرانی به همراه داشته است. نپرداختن به روش های نوین طراحی در معماری اسلامی نیز یکی از مهم ترین موانع در مسیر عملیاتی شدن این اصول ارزشمند می باشد. این گفتار با هدف حفظ ارزش های متعالی معماری اسلامی در پی مناسب سازی شیوه های طراحی نوین از جمله طراحی پارامتریک در راستای بهره گیری در معماری اسلامی مطابق با نیاز ها و شرایط دوران معاصر می باشد. یکی از روش های اتصال معماری سنتی و معاصر استفاده از روش های نوین طراحی همانند بکارگیری معماری دیجیتال و استفاده از نقوش سنتی معماری با ایجاد تغییراتی به منظور هماهنگی با معماری معاصر می باشد. از میان روش های جدید می توان به معماری پارامتریک اشاره کرد. این پژوهش بر آن است تا ضمن بررسی نقوش هندسی آثار تاریخی و همخوان سازی آنها با معماری پارامتریک، زمینه الگووارگی جهت به کارگیری در شیوه یاد شده را فراهم کند. جهت تبیین موضوع از روش های کیفی و شیوه های یافته اندوزی کتابخانه ای و مشاهده بهره گرفته است. همچنین با استفاده از روش مورد کاوی که تنوعی از قلمروهای مرتبط در بافت های تاریخی و با ارزش ایران را در بر می گیرد فرآیندی جهت طراحی اسلامی با استفاده از شیوه پارامتریک ارائه گردیده است.