تاثیر استفاده از افزودنی های پلیمری برروی مقاومت مارشال و میزان فضای خالی آسفالت های گرم

پیشرفت تکنولوژی و بازار رقابت خودرو سازان دنیا و افزایش تعداد وسایل نقلیه جدید و به تبع آن افزایش تردد و ترافیک ناشی از وسایل نقلیه ، راههای با کیفیت و مناسب این نوع ترافیک ها را چه در راه های برون شهری وچه در راه های درون شهری طلب می کند. با توجه به هزینه های زیاد تولید مخلوط آسفالتی ، استفاده از افزودنی های پلیمری در مخلوطهای آسفالتی به منظور افزایش مقاومت و بهبود سایر شاخصه ها و عملکرد آن امری ضروری است. چندین سال است افزودنی های پلیمری برای تولید مخلوط های بتن آسفالتی گرم با مقاومت بیشتر در برابر شیار شدگی و ترک های خستگی و همچنین اصلاح فضای خالی آسفالت های گرم مورد استفاده قرار می گیرند. پلی اتیلن رامی توان در حین فرایند تولید آسفالت در کارخانه آسفالت بدون نیاز به هرگونه تجهیزات خاص به طور مستقیم به داخل میکسر یا به محل ذخیره قیر در تانکر ها و استخر قیراضافه نمود. از لحاظ منطقی، این روش جدید اختلاط افزودنی، استفاده از پلیمرها را حتی برای پروژه های کوچک ممکن ساخته است.هرچند، با توجه به تازگی این فناوری، تحقیقات بیشتری برای ارزیابی اثربخشی آن مورد نیاز است. در این تحقیق، ازپلی اتیلن به عنوان ماده افزودنی در مخلوط آسفالتی گرم استفاده گردید. پس از بررسی خصوصیات مصالح سنگدانه ای، پنج سری مخلوط آزمایشگاهی که ۰.۲ ، ۰.۴ ، ۰.۶ ، ۰.۸ و ۱ درصد قیر آن با ماده افزودنی پلی اتیلن جایگزین شده بود، در دانه بندی یکسان ساخته شد. با استفاده از آزمایش مارشال در آزمایشگاه ، مقاومت مارشال و فضای خالی آسفالت اصلاح شده توسط پلی اتیلن با مخلوطهای آسفالتی ساخته شده با قیر خالص بدون پلی اتیلن ، مورد مقایسه قرار گرفته اند. نتایج آزمایش نشان می دهد که اضافه کردن پلی اتیلن باعث افزایش مقاومت مارشال در حدود ۱۰ درصد و افزایش فضای خالی مخلوط های آسفالتی در حدود ۲ درصد در بهینه ترین حالت می گردد.

Keywords:

آسفالت گرم , پلیمر , قیر بهینه , استحکام مارشال , فضای خالی مخلوط آسفالت