دیدگاه معلمان مقطع ابتدایی نسبت به آموزش و پرورش فراگیر

پژوهش پیمایشی حاضر با هدف بررسی نگرش معلمان پایه ابتدایی به آموزش و پرورش فراگیر انجام شده است بدین منظور با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای ۱۷۷ معلم ( ۱۴۹ زن و ۲۸ مرد) دوره ابتدایی مشغول به تدریس بوده اند ،انتخاب شدند. به منظور جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه سنجش نگرش و آموزش دانش آموزان با نیازهای ویژه در کلاس های درس عادی atms استفاده شد دادههای به دست آمده از طریق آزمون تی استودنت تک نمونه ای و مستقل مورد تحلیل قرار گرفت . نتایج بدست آمده نشان داد که به طور کلی معلمان پایه ابتدایی نسبت به آموزش و پرورش فراگیر دارای نگرش منفی بوده اند و آنها نه تنها نسبت به فلسفه و آموزش فراگیر ،شناخت کافی نداشتند بلکه توانایی های خود در تدریس به دانش آموزان با نیازهای ویژه را نیز ضعیف برآورد کرده اند. نتایج به دستآمده همچنین نشان داد که آنها رفتارهای دانش آموزان با نیازهای ویژه در کلاس درس را منفی ارزیابی کرده اند در نهایت بین نگرش کلیه معلمان نسبت به فلسفه فراگیرسازی با جنسیت و گذراندن دورههای آموزشی رابطه ای مشاهده نشد. نتایج به دست آمده از این پژوهش به دلیل اهمیت تاثیر آن بر فرآیند فراگیرسازی در نظام آموزشی کشور برای سیاست گذاران و برنامه ریزان حایز اهمیت فراوان است.

Keywords:

نگرش , آموزش و پرورش , معلمان ابتدایی , آموزش فراگیر