تاثیر و مقایسه آموزش الکترونیکی با آموزش سنتی بر پیشرفت تحصیلی دانشجویان دانشگاه پیام نور استان خراسان جنوبی

هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر و مقایسه آموزش الکترونیکی با آموزش سنتی بر پیشرفت تحصیلی دانشجویان دانشگاه پیام نور استان خراسان جنوبی بود. روش تحقیق از نوع توصیفی -پیمایشی و به شکل میدانی انجامشده است. جامعه آماری این پژوهش ۱۱۰۰ نفر از دانشجویان رشته مدیریت دانشگاه پیام نور استان خراسان جنوبی بودند. تعداد نمونه آماری در این تحقیق با توجه به تعداد بالای جامعه آماری، با استفاده از جدول مورگان تعداد ۲۸۰ نفر انتخاب گردید. ابزار مورداستفاده در پژوهش شامل، پرسشنامه های محقق ساخته اثربخشی آموزش های الکترونیک، آموزش مجازی و پیشرفت تحصیلیبود. روایی پرسشنامه ها به تایید ۱۰ تن از متخصصین رسید و پایایی آنها در یک آزمون مقدماتی با ۳۰ آزمودنی و با آلفای کرونباخ برای پرسشنامه آموزش الکترونیک ۰/۷۳ آموزش سنتی ۰/۷۲ و پیشرفت تحصیلی ۰/۸۲ محاسبه شد. برای تجزیه وتحلیل نتایج داده ها از روش های آماری توصیفی استنباطی، آزمون کلموگروف-اسمیرنف، آزمون رگرسیون خطی ساده و مدلسازی معادلات ساختاری با استفاده از نرمافزارهای اس.پی.اس.اس نسخه ۲۲ و آموس نسخه ۲۲ استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد، هر دو روش آموزش سنتی و آموزش الکترونیک بر پیشرفت تحصیلی دانشجویان تاثیر گذار هستند وتفاوت معناداری بین این دو روش وجود ندارد، لذا پیشنهاد می گردد از آموزش الکترونیک به عنوان مکمل آموزش سنتی و نه جایگزین آن در ارتقاء مهارت های علمی و عملی دانشجویان استفاده گردد

Keywords:

آموزش سنتی , آموزش الکترونیکی , پیشرفت تحصیلی , دانشگاه پیام نور , دانشجویان