بررسی نقش نور بر هویت در معماری بناهای سنتی (مساجد) ایران

نور از جمله مباحثی است که همواره در حوزه هویت شناسی مطرح می شود. نور در کنار سایر المان ها نظیر الگوها، بافت ها، رنگ هاو مصالح معنا پیدا می کند و استفاده از آن جلوه ای متفاوت به فضا می بخشد. نور و معماری رابطه تنگاتنگی با یکدیگر دارند وهمدیگر را تکمیل می کنند. نور از نظر بصری به فضای مورد نظر وسعت می بخشد و در کنار مصالح ساختمانی نمود پیدا می کند. خلق یک فضای ایده آل و برجسته از نظر معماری تنها با استفاده از نور امکان پذیر است، بنابراین یک معمار تا حد توان سعی می کند بین نور و تاثیر آن بر عناصر معماری تعادل برقرار نماید. نور مرز بین دو فضای مجاور را تعیین می کند. هرچند نمی تواند دو فضا را از هم جداکند اما تنظیم مقدار آن قادر به تشدید و یا تخفیف جدایی دو فضا است. تاثیر نورپردازی به اندازه ای است که می توان با ترفندهای مختلف به فضا روح و جان بخشید. اهمیت نور در فضاهای معماری و مساجد بعنوان یک عنصر تجلی بخش و هویت بخش به فضا، ما را به آن واداشت که نسبت به بررسی تاثیرگذاری نور در هویت بخشی به فضاهای معماری و چگونگی حضور نور که باعث ایجاد هویت و روح بخشی فضاهای معماری سنتی ایران بخصوص مساجد می گردد را مورد بحث و بررسی قرار دهیم. این پژوهش در زمره تحقیقات توصیفی- تحلیلی و ابزار کتابخانه ای به واکاوی مفاهیم معنوی حضور نور در مسجد پرداخته تا چشم اندازی از مفاهیم حضور نور در جهت ایجاد فضاهایی منطبق با نیازهای معنوی انسان معاصر قرار دهد.

Keywords:

نور , هویت , معماری , بنای سنتی , مسجد