بررسی رضایت از شاخصهای کیفیت زندگی در محلات شهری (نمونه موردی: محله شریف آباد شهر شیراز)

امروزه کیفیت زندگی شهری به عنوان کلیدی ترین مفهوم در برنامه ریزی شهری است .این مفهوم به معنی دخالت دادن شاخصهای اجتماعی و کیفی در اهداف توسعه و عمران شهری و منطقه ای است.به کارگیری این مفهوم درواقع واکنشی است در برابر توسعه یک بعدی اقتصادی در سطح ملی و توسعه صرفا کالبدی در مقیاس شهری و تلاشی در جهت دستیابی به معیارهای جامع تر و چندبعدی در عرصه برنامه ریزی است هدف این پژوهش بررسی متغیرهای موثر بر رضایتمندی شهروندان از کیفیت محیط زندگی در محله شریف آباد شهر شیراز است. بر این اساس با توجه به مطالعه ادبیات نظری مربوط به کیفیت محیط، چارچوب مفهومی متشکل از عوامل پانزده گانه، مورد تحلیل قرارگرفته است. نوع پژوهش، ازنظر هدف کاربردی و توسعه ای، ازلحاظ روش انجام تحقیق، توصیفی- تحلیلی هست. حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران و با در نظر گرفتن فرضیه حداکثر ناهمگنی، برای محدود موردنظر ۳۷۴ نفر محاسبه شد. نتایج نشان میدهد که بین متغیر جنس با میزان رضایت از، وضعیت آلودگی، امنیت اجتماعی موجود در محله، سرزندگی ساخت محیط و نظم حاکم بر کالبد رابطه معناداری دارد. در محدود موردمطالعه بین دو متغیر میزان تحصیلات و رضایت اقتصادی با میزان رضایتمندی از کیفیت محیط زندگی رابطه مستقیم وجود دارد. و با توجه به وسعت محله، علت این موضوع را میتوان تفاوتهای فردی وابسته به صفات اجتماعی- اقتصادی بررسی کرد. ازاینرو باید افزود که متغیر سطح میزان رضایت اقتصادی در ادراک کیفی از محیط در محله شریف آباد شیراز تاثیرگذار است.

Keywords:

کیفیت محیط , رضایتمندی , محله شریف آباد , شیراز