زمان بندی کارکنان با درجه مهارت متفاوت در کارگاه های کوچک تولیدی پوشاک

در این پژوهش سعی شده است تا با در­نظر­گرفتن مفهوم مهندسی عوامل انسانی در زمان بندی نوبت های کاری، کارایی کارکنان بهینه سازی شود. با توجه به اهمیت پارامترهای انسانی همچون یادگیری و فراموشی در مهارت کارکنان، به ویژه هنگام چرخش شغلی، این عوامل در مسئله زمان بندی گردش شغلی کارکنان مطالعه و مدل سازی شده است. بدین منظور یک مدل برنامه ریزی عدد صحیح غیرخطی برای مسئله زمان بندی کارکنان با دو نوع مهارت (ماهر و نیمه­ ماهر) ارائه شده است. تابع هدف مدل ریاضی بیشینه سازی کارایی کارکنان مدل سازی شد. برای تجزیه وتحلیل تاثیرات هزینه کارکنان، یادگیری و فراموشی بر کارایی زمان بندی کارکنان، مثال های مختلف با در­نظر­گرفتن پارامترهای متفاوت حل شد. برای حل مسئله ارائه شده، نرم افزار گمز به­ کار رفت. نتایج نشان داد که مدل ارائه شده توانایی ارائه طرح های زمان بندی کارکنان با هدف بیشینه سازی کارکنان را دارد؛ همچنین نتایج محاسباتی نشان داد که نرخ یادگیری و فراموشی در تعیین طرح زمان بندی بهینه و استفاده و یا عدم ­استفاده از کارگران نیمه ­ماهر و جابه­ جایی کارکنان اصلی بین ماشین ها نقش مهمی دارد. مدل ارائه شده و نتایج این پژوهش به کارفرمایان در استفاده از انواع طرح های زمان بندی و بهینه سازی سیستم با محدودیت دوگانه کمک موثری می کند.

Keywords:

سیستم های با محدودیت دوگانه , مدلسازی ریاضی , زمان بندی کارکنان , یادگیری , فراموشی