شناسایی و رتبه بندی سنجه های هوش اخلاقی در مدیران گروه های آموزشی مبتنی بر نهج البلاغه (مطالعه موردی دانشگاه یزد)

هدف: دانشگاهها جزء مهم ترین موسسات جامعه انسانی محسوب می شوند که جامعه از آنها توقع هوش اخلاقی بالا دارد. مقاله حاضر با هدف شناسایی و اولویت بندی سنجه های هوش اخلاقی و تاثیر دو عامل تحصیلات و سابقه کار مدیران بر هوش اخلاقی مدیران آموزشی دانشگاه انجام شده است. روش: این پژوهش از لحاظ روش، توصیفی- پیمایشی و از لحاظ ماهیت، کاربردی است. جامعه این تحقیق، کل مدیران گروههای آموزشی دانشگاه یزد است. همچنین برای جمع آوری اطلاعات مورد نیاز پرسشنامه ای بر اساس مبانی نظری و روش ویکور طراحی شده است. تحلیل داده های گردآوری شده با استفاده از روش ویکور انجام شد. یافته ها: سنجه «رازداری» در شاخص صفت ذاتی، «خوش خلقی» در شاخص اخلاق اکتسابی، «عفو و بخشش» در شاخص برخورد فردبه فرد، «ارج نهادن به سنتهای نیکو» در شاخص عملکرد در جامعه، «احترام به زیردستان» در شاخص مدیریت محور، «مهربانی به زیردست» در شاخص اخلاق اکتسابی در رفتار فرد به فرد، رتبه های اول را به خود اختصاص داده اند

Keywords:

هوش اخلاقی , دانشگاه , مدیران آموزشی , ویکور