نقش پیش بینی کنندگی صفات شخصیت و دشواری های تنظیم هیجانی در گرایش به زندگی در زمان حال

مقدمه: زندگی در زمان گذشته توسط سطوح پایین برون­گرایی و توافق پذیری پیش بینی می­شود. هدف این پژوهش بررسی نقش پیش بینی کنندگی صفات شخصیت و دشواری­های تنظیم هیجانی در گرایش به زندگی در زمان حال می­باشد. روش پژوهش: روش تحقیق حاضر توصیفی و از نوع همبستگی بوده است. به این منظور ۲۲۰ نفر از دانشجویان دانشکده­های مختلف دانشگاه آزاد اسلامی کرج به روش نمونه­گیری خوشه­ای انتخاب شدند و به پرسشنامه استاندارد شخصیتی کاستا و مک کری، پرسشنامه دشواری در تنظیم هیجانی گراتز و رومر و پرسشنامه چشم انداز زمان زیمباردو و بوید پاسخ دادند. جهت تجزیه و تحلیل داده­ها از مدل ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیره سلسله مراتبی استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که از بین مولفه های دشواری های تنظیم هیجان، تنها مولفه دسترسی محدود به راهبردهای تنظیم هیجانی به صورت منفی و معنادار گرایش به زندگی در زمان حال را پیش بینی می کند. همچنین از بین صفات شخصیت، برونگرایی و گشودگی به صورت مثبت و وظیفه شناسی به صورت منفی گرایش به زندگی در زمان حال را پیش بینی می کند. نتیجه ­گیری: با توجه به یافته­ها می­توان گفت که دسترسی محدود به راهبردهای تنظیم هیجانی و صفات شخصیتی برونگرایی، گشودگی و وظیفه شناسی نقش مهمی بر روی گرایش به زندگی در زمان ایفا می­کنند. بر این اساس با در نظر گرفتن نقش دسترسی محدود به راهبردهای تنظیم هیجانی و صفات شخصیتی برونگرایی، گشودگی و وظیفه شناسی میتوان گرایش به زندگی در زمان دانشجویان را بهبود بخشید.