بررسی اثر بخشی یوگا درمانی و طرحواره درمانی بر افزایش خود انگیختگی درونی در بیماران افسرده

هدف از اجرای پژوهش حاضر بررسی اثر بخشی یوگا درمانی و طرحواره درمانی بر افزایش خود انگیختگی درونی در بیماران افسرده بود. پژوهش حاضر از نوع تحقیقات نیمه تجربی بود که به صورت میدانی با استفاده از طرح پیش آزمون و پس آزمون همراه با گروه کنترل اجرا شد. جامعه آماری پژوهش حاضر را کلیه زنان افسرده ۲۵ تا ۴۰ ساله منطقه ۵ تهران تشکیل دادند. تعداد ۴۵ نفر از افرادی که شرایط ورود به پژوهش را داشتند به صورت نمونه گیری هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی در سه گروه ۱۵ نفری (یوگا درمانی، طرحواره درمانی و کنترل) قرار گرفتند.ابزار این پژوهش پرسشنامه محقق ساخته خود انگیختگی درونی بود. نتایج پژوهش نشان داد: هر دو رویکرد یوگا و طرحواره درمانی بر افزایش خود انگیختگی بیماران افسرده اثر معنادار داشت P<۰/۰۵. بین دو گروه تجربی شرکت کننده در پژوهش با توجه به سطح معناداری گزارش شده در میزان اثر بخشی تفاوت معناداری مشاهده نشد. بر این اساس اجرای یوگا و طرحواره درمانی می تواند به عنوان رویکردی مناسب جهت افزایش خود انگیختکی بیماران افسرده بکار گرفته شود

Keywords:

خود انگیختگی درونی , افسردگی , یوگا درمانی , طرحواره درمانی