تاثیر بازی های شناختی گروهی بر بازداری پاسخ کودکان دارای اختلال تمرکز مقطع ابتدایی شهر تهران

هدف از انجام این پژوهش بررسی اثر بازی های شناختی گروهی بر بازداری پاسخ کودکان دارای اختلال تمرکز مقطع ابتدایی شهر تهران بود. طرح این پژوهش، نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل و یک دوره پیگیری بود. جامعه آماری پژوهش، شامل کلیه دانش آموزان پسر دارای اختلال تمرکز مقطع ابتدایی شهر تهران بود. از بین این دانش آموزان، تعداد ۳۰ نفر که معیارهای ورود به پژوهش را دارا بودند، به روش در دسترس انتخاب شدند و سپس به صورت تصادفی در دو گروه کنترل و آزمایش (هر گروه ۱۵ نفر) گمارده شدند. برای گردآوری داده ها از آزمون برو/ نرو استفاده شد. ابتدا برای هر دو گروه آزمایش و کنترل، پیش آزمون انجام شد، سپس دوره بازی های شناختی گروهی در ۱۲ جلسه برای گروه آزمایش اجرا گردید، اما گروه کنترل در این مدت هیچ برنامه ای را دریافت نکردند. پس از خاتمه جلسات، برای کودکان هر دو گروه، پس آزمون اجرا شد و بعد از گذشتن دو ماه آزمون پیگیری اجرا گردید. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ۲۳ و توسط آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها نشان داد که عملکرد کودکان گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل در بازداری پاسخ، به طور معناداری بهبود یافته است و این بهبود در مرحله پیگیری پایدار مانده است. با توجه به یافته های این پژوهش می توان نتیجه گرفت که آموزش بازی های شناختی گروهی را می توان برای بهبود بازداری پاسخ کودکان دارای اختلال تمرکز بکار گرفت

Keywords:

بازی های شناختی گروهی , بازداری پاسخ , کودکان دارای اختلال تمرکز