آینده پژوهی و هنرهای تجسمی ایران در دهه اخیر

گسترش و پایه ریزی هنرهای تجسمی اسلامی در الگوی ایرانی اسلامی پیشرفت آورده شده است . بطوریکه باید برای عصرحاضر برای رسیدن به نقطه اتکای اولیه جهت ساخت افق مناسب در هنر باید نگاهی دوباره به عناصر اولیه ی آن داشت زیرازمانی که افق دید را بر اساس دانش سنتی برنامه ریزی و جهت دهی میشود باعث مشکلاتی بسیاری همچون عدم کاربردی بودن محتوای تولید شده میشود و سایرین دیگر بعنوان یک مقاله علمی بروز از آن نمی توانند بهره بردند. زمانی که از رویکرد آینده پژوهی برای بررسی هنر حاضر در جامعه ی کنونی ایران نام میبریم طبق تحلیل روش لایه ای در آینده ی ممکن، آینده ی محتمل و آینده ی مطلوب باید به روند تولید آثار هنرهای تجسمی تولید شده در دهه ی اخیر نگاه کرد چرا که یکی از مهمترین مواردی است که باید با ریزبینی و وسواس بیشتری بررسی شود. بنا به روش آینده پژوهی ابتدا نقطه اتکای اولیه را مشخص کرده و براساس آن باتوجه به افق مورد نظر به اجماع نظر رسید . پژوهش حاضر بصورت توصیفی-تحلیلی بوده و اطلاعات آن براساس روش کتابخانه ای مبتنی بر جمع آوری و تحلیل اطلاعات میباشد. نتایج حاصل ازین تحقیق نشان میدهد با توجه به وضعیت حاضر برای رسیدن به افقی روشن در هنرهای تجسمی ایران نیازمند بررسی پارامترهای مختلفی با تحلیل محتوا و چرخه تولید در کنار یکدیگر با درجه اهمیتهای متفاوت میباشد.

Keywords:

هنرهای اسلامی , ایران , تحلیل تاثیر متقابل , چرخه آینده , آینده پژوهی