تعالی حکمت اسلامی در نقوش هندسی به کاررفته در معماری اسلامی

این مقاله سعی دارد با استفاده از نقوش هندسی و تجریدی به کاررفته در معماری اسلامی مفاهیمی متعالی و انتزاعی نظیر مفهوم تجلی( یعنی تجلی ذات الهی در کثرت مراتب وجود) را به گونه ای بصری تصویر کند و در حوزه علم نشانه شناسی خوانشی گفتمانی از نقوش هندسی در مساجد را داشته باشد.هدف نهایی مقاله بررسی نشانه شناسی نقوش هندسی مانند شمسه ها، چندضلعیها وتوربافتها در معماری مذهبی میباشد. رویکرد و تبیین هندسی روش تحقیق مقاله میباشد که بسته به نوع تلقی و رویکرد، تبیین ما از مسائل و مباحث اسلامی نیز متفاوت خواهدبود. معماری ما بی شک معماری بسیار ظریف است. سراسر فضاها و نماهای آن پراست از کاشی کاری، آجرکاری، گچبری، نقاشی، درودگری،حجاری، آینه کاری که با نقوش حیرت آور هندسی و با حجم پردازی های شگفت مانند: رسمی بندی، یزدی بندی،کاسه سازی و مقرنس و با فن آوریهای دقیقی همچون معرق، معقلی و گرهسازی، منبت و... همراه شده است. این همه، سطوح و فضاها را بیش ازپیش ظریف و نفیس و پرکار جلوه میدهد و صورتی دیگر به آن میبخشد. بهاین نتیجه میرسیم که هنر نقوش هندسی اسلامی را جریانی اصیل و ریشه دار بدانیم و آنرا در مبانی فکری، مضامین و سبک و فرم دارای اصالت و خلاقیت بشماریم و حکمت هنراسلامی و معناشناسی و نشانه شناسی در تجرید و هندسی کردن بسیاری از نقوش وجوددارد و در معماری اسلامی کاملا مشهود است و معماری ما در غایت خود معماری آرامش وسکون و به رخ کشیدن هندسه ای قاطع درکل و تک تک اجزا بنا میباشد.

Keywords:

حکمت , معماری , نشانه شناسی , نقوش هندسی