نقش استعاره های مفهومی در گسترش حوزه معنایی مفهوم قرآنی غشاوه یا پوشانیدن

از جمله مباحث مطرح در حیطه معناشناسی، مبحث حوزه معنایی است. با تحلیل حوزه معنایی، واژگان مرتبط با یک حوزه مشخص، گردآوری می شوند و می توان روابط موجود بین این واژه ها و نیز ارتباط هر کدام را با مفهوم کلی آن حوزه معنایی تببین نمود. نظریه حوزه معنایی در مطالعات قرآنی نیز کاربرد فراوانی دارد و از آنجا که بر پایه و اساس علمی موجه استوار است در جهت پرهیز از عواملی که موجب انحراف در تفسیر قرآن کریم می شوند می توان از این روش استفاده کرد. پژوهش حاضر بر آن است که با روش توصیفی-تحلیلی و با تلفیق معناشناسی با شعرشناسی شناختی به استخراج روش مند روابط معنایی مفهوم قرآنی غشاوه یا پوشانیدن بپردازد. بر این اساس مشخص گردید حوزه معنایی غشاوه هم دربرگیرنده مفاهیم ملموسی نظیر شب، خواب، و لباس و هم مبین مفاهیمی نظیر مرگ، عذاب، آمرزش، و غفلت است. کلام شریف قرآن در ارتباط با این حوزه معنایی و اجزای آن شامل استعاره های مفهومی می گردد تا جایی که حتی برخی از الفاظ مرتبط با حوزه معنایی غشاوه ما را به سمت و سوی مفهوم قرآنی هدایت نیز سوق می دهند. مطالعه حاضر موید این مساله است که مطالعات واژگان قرآنی با تکیه بر نظریات اخیر شعرشناسی شناختی می تواند جوانب تازه ای از غنای زبان قرآن کریم را بر ما آشکار ساخته و در جهت تعالی مطالعات زبانشناسی قرآن کریم گام موثری واقع شود.

Keywords:

استعاره مفهومی , حوزه معنایی , شعرشناسی شناختی , غشاوه , مفهوم قرآنی