بررسی عوامل مرتبط با روش های خودکشی و اقدام به خودکشی در یزد، ایران

مقدمه: خودکشی یکی از نگرانی های بهداشتی جهانی است و شیوع آن در بیشتر کشورها از جمله ایران رو به افزایش است. افزایش میزان خودکشی علی رغم برنامه های پیشگیری از خودکشی، نیاز به ارزیابی عوامل موثر در اقدام به خودکشی را نشان می دهد. مطالعه حاضر با هدف بررسی رابطه بین عوامل خطر مختلف و روش های خودکشی در شهرستان یزد انجام شد.روش  کار: این مطالعه مقطعی از خرداد ماه ۱۳۹۷ تا خرداد ماه ۱۳۹۸ در بیمارستانهای آموزشی و پزشکی قانونی شهرستان یزد انجام شده و افرادی که خودکشی داشته اند وارد مطالعه شدند. سوابق پزشکی این افراد، بررسی شده و رابطه بین روش خودکشی و عواملی همچون سن، جنسیت، تحصیلات، وضعیت تاهل، اعتیاد، محل زندگی، سابقه بیماریهای روان پزشکی، سابقه خودکشی در خود و یا خانواده، زمان و فصل خودکشی ارزیابی شد.یافته ها: دراین بررسی تعداد ۶۰ نفر با میانگین سنی ۳۷.۴۳ سال وارد مطالعه شدند که اکثر آنها زن بودند (۶۸.۳ درصد). اکثر افراد سابقه اقدام به خودکشی (۵۴.۵ درصد) داشته و بیشتر خودکشی ها در طول شب (۴۲.۴ درصد) رخ داده است. علاوه بر این، بیشتر خودکشی ها در تابستان (۴۶.۷٪) اتفاق افتاده و حلق آویز شدن (۵۵٪) شایعترین نوع اقدام به خودکشی بوده است. تنها جنسیت با روش خودکشی ارتباط معنی داری داشت (P=۰.۰۰۱).نتیجه گیری: مطالعه حاضر نشان داد که بیشتر موارد خودکشی، توسط زنان صورت گرفته و خودآویختگی متداول ترین روش خودکشی است. جنسیت تنها عامل مرتبط با روش خودکشی بود.

Keywords:

خودکشی , رفتار , روان پزشکی