سند آموزش ۲۰۳۰ جمهوری اسلامی ایران و حق آموزش زنان

این پژوهش باهدف بررسی اسناد داخلی و بین­المللی حق آموزش زنان و با مطالعه موردی سند ۲۰۳۰ و سند تحول بنیادین آموزش­و­پرورش و با روش تحلیل محتوای کیفی مقایسه­ای (تحلیل تم) صورت گرفته است. یکی از مهمترین اهداف آموزش در اسلام، آموزش همگانی است؛ آن چنانکه در عرصه بین­المللی نیز حق آموزش زنان از جمله حقوق بنیادین بشری است که در اسناد متعدد بین­المللی به این مهم اذعان شده است. میزان بهره مندی زنان از امکانات آموزشی  در هر کشور یکی از ویژگیهای توسعه یافتگی آن کشور درنظر گرفته می شود؛ به این معنا که زنان در جامعه همانند مردان از حق آموزش رایگان برخوردارند. با توجه به تاثیرات عمیق برنامه­های آموزشی در جوامع مختلف و با لحاظ حاکمیتی بودن مسئله آموزش و تربیت نسل، بر دولتها به عنوان متکفلان اصلی مصالح عمومی کشوری لازم است تا با تلاش در جهت ایجاد مواسات در تعلیم میان زنان و مردان و با تدوین قوانین جامع و مانع موجبات حصول حق آموزش زنان را فراهم سازند. جمهوری اسلامی ایران در مسیر تدوین قوانین مورد نیاز احقاق حق آموزش زنان اهتمام کرده و با تدوین قوانین متعدد داخلی ویژگی سوادآموزی زنان را در مقطع ابتدایی به ۹۹% رسانده است که این امر نشاندهنده اهمیت و فهم صحیح جمهوری اسلامی ایران نسبت به نقش زنان و خانواده در جامعه است. سوال اساسی این پژوهش، میزان تمایزات حق آموزش زنان در سند  آموزش ۲۰۳۰ جمهوری اسلامی ایران و اسناد داخلی است. .با توجه به یافته­های پژوهش هرچند این سند نکات مثبتی را در بحث حق آموزش افراد دربردارد، مشخص نیست تضادهای این سند با برخی از ارزشها و اسناد بالادستی چگونه برطرف خواهد شد.

Keywords:

زنان , حق آموزش , اسلام , سند آموزش ۲۰۳۰ , اسناد داخلی