تاثیر تمرینات ورزشی تناوبی شدید و تداومی با شدت متوسط همراه با مصرف مکمل استاگزانتین بر عوامل التهابی در رتهای دیابتی نوع ۲

زمینه و اهداف: شیوع دیابت، تغییر در سبک زندگی را در پیشگیری از عوارض آن ضروری ساخته است. هدف از این مطالعه تاثیر تمرین ورزشی تناوبی شدید و تداومی با شدت متوسط به همراه مکمل استاگزانتین بر بیومارکرهای التهابی در بافت قلب است. روش بررسی: ۴۲ سرموش صحرایی نر (سن۶ هفته) پس از القای دیابت به طور تصادفی در۷ گروه (۶ سر در هر گروه) شامل ۱) کنترل دیابتی؛ ۲) شم دیابتی؛ ۳) دیابت+ مکمل؛ ۴) دیابت+ تمرین تناوبی شدید؛ ۵) دیابت+تناوبی شدید+ مکمل؛ ۶) دیابت+ تمرین تداومی باشدت متوسط؛ و ۷) دیابت+ تمرین تداومی با شدت متوسط+ مکمل قرارگرفتند. گروههای تمرینی تناوبی شدید با شدت ۸۰% VO۲max و گروه تمرین تداومی متوسط با شدت حدود ۶۵% تا ۷۵% VO۲max روی تردمیل دویدند (به مدت ۸ هفته ۵ جلسه ای). مکمل به مقدار روزانه ۳ میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن دریافت شد. ۲۴ ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی (ناشتایی شبانه) بافت قلبی برداشته شد. شاخصهای التهابی  (IL-۶، IL-۱b، TNF-α و CRP) بافت قلبی با تکنیک وسترن بلات اندازه گیری شد. یافته ها: شاخصهای ارتهابی بعد از۸ هفته تمرین در مقایسه با گروه کنترل کاهش معنی داری نشان داد (۰.۰۵>p) و تغییرات معنی داری در گروه مکمل مشاهده نشد. نتیجه گیری: با توجه به تاثیر دو شیوه تمرین تداومی با شدت متوسط و تناوبی شدید در کاهش شاخص های التهابی، می توان از آن به عنوان استراتژی درمانی استفاده کرد. به نظر می رسد تمرین تداومی همراه با مکمل تاثیر بیشتری در این بیماران داشته باشد. در حالی که مکمل به تنهایی تاثیری بر عوامل التهابی ندارد.  

Keywords:

High Intensity Interval Training , astaxanthin , Biological Factors , Rats , Type ۲ Diabetes , تمرینات ورزشی تداومی شدید , استاگزانتین , عوامل بیولوژیکی , رت , دیابتی نوع ۲