طرزهای شعری نزد قدما بررسی رویکردهای سبکشناسانه تذکرهنویسان دوره صفوی

موضوعات انتقادی و سبکی حضوری چشم گیر در تذکرههای دوره صفوی دارند. رویکرد اصلی و فراگیر تذکرهنویسان این دوره رویکرد شمی است؛ به این معنا که همانند پژوهش گران امروزی به شکل آگاهانه از مبنای نظری و شیوه عملی خاصی بهره نبردهاند و توصیفات پشتوانه علمی مشخصی ندارد. بنابراین آرای سبکشناسی تذکرهنویسان دوره صفوی دوران طفولیت خود را میگذرانده است؛ اما این بارقههای آغازین و هرچند غیرعلمی، به دلیل حضور تذکرهنویس در متن جریانها، توجه به فردیت شاعران، و چندجانبهنگری به مسائل سبکی، زمینهساز شناخت دقیقتر جریانهای شعری گذشته و هم چنین شناخت پیشینه سبکشناسی زبان فارسی شده است. این پژوهش رویکردهای گوناگون تذکرهنویسان به مسائل سبکی را بررسی میکند و نشان میدهد که تذکرهنویسان در ژرفنای رویکرد فراگیر شمی خود، علاوه بر مسائل ذوقی به نکات مهم تاریخی، محتوایی، تطبیقی، زبانی، و بلاغی طرزها (سبک) نیز توجه کردهاند.

Keywords:

تذکره , دوره صفوی , رویکردهای سبکشناسانه , طرز