اثر یک دوره تمرینات اصلاحی باز آموزی پاسچر از راه دور بر سندرم متقاطع فوقانی

مقدمه و اهداف: سندرم متقاطع فوقانی نوعی ناهنجاری سیستم عضلانی اسکلتی میباشدکه منجربه کوتاهی عضلات قدامی وضعف عضلات خلفی می شود. ازروشهای رایج دراصلاح این ناهنجاریهاتمرینات اصلاحی میباشد تاکنون رویکرد های متفاوتی برای اصلاح این ناهنجاری به کار گرفته شده است. باتوجه فاصله اجتماعی در زمان بیماری های همه گیر و محدودیت در برنامه های اصلاحی این سوال وجود دارد که رویکرد های تمرینی باز آموزی پوسچر از راه دور اثر بخشی دارد. مواد و روش ها: تحقیق حاضربه صورت نیمه تجربی وپیش آزمون و پس آزمون بود. درپژوهش ۳۰ نفر مرد با دامنه سنی ۳۰-۱۸ سال دارای سندروم متقاطع فوقانی که به دو گروه ۱۵ نفره تمرینات اصلاحی و کنترل به صورت تصادفی تقسیم گروه تجربی برنامه تمرینات بازآموزی پاسچر و عادات حرکتی درمنزل از راه دور انجام داده و گروه دوم نیزبه عنوان کنترل در نظر گرفته شدند. قبل و بعدازمداخله زاویه سربه جلو، کایفوز و شانه گرد شده افراد اندازه گیری شد. در تحلیل داده ها سطح معنی-داری الفای ۰۵/۰ استفاده شد.یافته ها: در گروه تجربی تفاوت معنی داری رادرقبل وبعدازمداخله درموردزاویه سربه جلو،کایفوزوشانه گردشده نشان دادند. (p˂ ۰/۰۵) همچنین نتایج نشان دادکه میزان بهبودی درگروه تمرینات بازآموزی پاسچر و عادات حرکتی درمنزل از راه دور بیشتراز گروه کنترل بود.نتیجه گیری: باتوجه به آزمون فرضیه های پژوهش دراثربخشی تمرینات اصلاحی وبازآموزی برعارضه سندرم متقاطع فوقانی احتمالا تمرینات بازآموزی پاسچر و عادات حرکتی درمنزل از راه دور اثربخش بوده ولذابه مربیان ومتخصصین اصلاحی توصیه می شود که تمرینات اصلاحی تنها به محیط کلینیک خلاصه نشده و علاوه براین با تمرینات بازآموزی پوسچر در منزل ترکیب شده تا نتایج بهتری را در بر داشته باشد.

Keywords:

سندرم متقاطع قدامی , تمرینات باز آموزی پاسچر , تمرینات اصلاحی رایج , فاصله گذاری اجتماعی