آسیب شناسی تربیت دینی دانش آموزان از دیدگاه مدیران مدارس راهنمایی شهر تهران

هدف اساسی پژوهش حاضر، شناسایی عوامل آسیب زای عمده در تربیت دینی دانش آموزان مقطع راهنمایی شهر تهران از دیدگاه مدیران مدارس آن ها بوده است. جامعه آماری، مدیران مدارس راهنمایی مناطق ۱۹ گانه شهر تهران بوده که در سال تحصیلی ۸۳-۱۳۸۲ در یکی از مدارس راهنمایی به کار اشتغال داشته اند. به روش نمونه گیری خوشه ای (چند مرحله ای) از میان ۸۵۰ نفر از آنان، تعداد ۲۳۰ نفر به عنوان نمونه آماری برگزیده شده اند. روش پژوهش از نوع توصیفی- تحلیلی بوده و به منظور آزمون فرضیه های تحقیق، از پرسشنامه محقق ساخته که روایی آن از طریق سنجش تجانس درونی سوالات و پایایی آن به روش دو نیمه کردن و با استفاده از فرمول اسپیرمن – براون به ترتیب ۳۷/۰ و ۷۷/۰ محاسبه گردیده استفاده شده است. یافته های تحقیق حاکی از آن است که: ۱. محتوای کتب درسی مربوط به تربیت دینی از عوامل آسیب زا در تربیت دینی دانش آموزان دوره راهنمایی شهر تهران است. ۲. وجود و یا عدم وجود برخی ویژگی ها و خصوصیات در معلمان دینی و پرورشی می تواند از عوامل آسیب زا در تربیت دینی دانش آموزان دوره راهنمایی شهر تهران باشد. ۳. محیط مدرسه و عوامل مربوط به آموزشگاه می تواند از عوامل موثر آسیب زا در تربیت دینی دانش آموزان راهنمایی شهر تهران باشد. ۴. خانواده و اجتماع، از عوامل موثر در تربیت دینی دانش آموزان دوره راهنمایی هستند که نگرش منفی آنان نسبت به تربیت دینی از عوامل آسیب زا در این حیطه است.

Keywords:

آسیب شناسی دینی , دانش آموز , مدیر , مدرسه راهنمایی