تعیین بهترین تابع آب-شوری کوشیا در اراضی شمال استان گلستان

چکیده به منظور بهینه کردن مدیریت آبیاری در مناطق خشک و نیمه خشک نیاز است که توابع تولید آب-شوری گیاه مورد بررسی قرار گیرد. به منظور بررسی واکنش کوشیا به اثر توام شوری و کم آبی آزمایشی در طی دو سال زراعی ۸۷ و ۸۸ در شمال گرگان انجام شد. این آزمایش با شش سطح شوری آب آبیاری ( dS/m۵/۱، ۷، ۱۴، ۲۱، ۲۸ و ۳۵) و سه سطح کاربرد آب (۲۵، ۷۵ و ۱۲۵درصد نیاز آبی) در سال ۱۳۸۷ به صورت کشت تابستانه و با همان سطوح شوری آب آبیاری چهار سطح کاربرد آب (۵۰، ۷۵، ۱۰۰، ۱۲۵درصد) در سال ۱۳۸۸ به صورت کشت بهاره اجرا شد. چهار نوع تابع خطی ساده، لگاریتمی، درجه دوم و متعالی ارزیابی شدند. نتایج نشان داد که در شرایط توام شوری و خشکی، تابع درجه دوم عملکرد کوشیا را بهتر از توابع دیگر پیش بینی می کند. نسبت نهایی نرخ جایگزینی نشان داد که می توان برای رسیدن به عملکرد یکسان عوامل فوق را در دامنه وسیعی از مقادیر آن ها جایگزین کرد. تولید نهایی آب مصرفی (MPAW) و شوری آب (MPECw) به ترتیب در سال اول ۷/۶ و ۱۵۴- کیلوگرم در هکتار و در سال دوم به ترتیب ۸/۴ و ۵۱۱- کیلوگرم در هکتار بود. واژه های کلیدی: تابع تولید، شورزیست، کمیت آب، کیفیت آب