اثربخشی آموزش گروهی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) بر دلبستگی، صمیمیت و رضایت جنسی در زنان مبتلا به بی میلی جنسی

مقدمه: بی­میلی جنسی یکی از شایع­ترین اختلالات جنسی در زنان است که زمینه­ساز بروز بخش عمده­ای از نارضایتی­های زناشویی و کاهش صمیمیت بین زوجین می­باشد. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش گروهی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر دلبستگی، صمیمیت و رضایت جنسی در زنان مبتلا به بی میلی جنسی انجام شد.روش: روش تحقیق نیمه تجربی جامعه آماری متشکل از تمامی زنان متاهل شهر نجف آباد در سال ۱۳۹۸ بود. تعداد ۴۰ نفر با توجه به معیارهای ورود و خروج، با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و بصورت تصادفی در گروه­ها جایگذاری شدند. ابزار به کار رفته در این پژوهش پرسشنامه سبک های دلبستگی کولینز و رید (۱۹۹۶)، پرسشنامه صمیمیت زناشویی تامپسون و واکر (۱۹۸۳) و شاخص عملکرد جنسی زنان روزن و همکاران (۲۰۰۰) بودند. جهت تحلیل نتایح از آزمون تحلیل کواریانس چند متغیره در سطح معناداری (۰۵/۰=α) با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ۲۵ انجام شد.یافته ها: نتایج بدست آمده نشان داد که مداخلات آموزش گروهی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد توانسته تاثیر معناداری بر بهبود میانگین صمیمیت زناشویی (۰۰۱/۰>P) و رضایت جنسی (۰۰۱/۰>P) داشته باشد. همچنین این مداخلات بر بهبود میانگین سبک های دلبستگی ایمن (۰۰۱/۰>P)، ناایمن اجتنابی (۰۵/۰>P) و ناایمن دوسوگرا (۰۰۱/۰>P) نیز اثربخشی معناداری داشتند.نتیجه گیری: با توجه به اثربخشی معنادار آموزش گروهی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر متغیرهای پژوهش، به نظر میرسد اجرای این روش گروه درمانی در سطوح گسترده جامعه می تواند سلامت روان زنان جامعه را بهبود بخشد.

Keywords:

درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد , صمیمیت زناشویی , رضایت جنسی , سبک های دلبستگی