بررسی تنوع، یکنواختی و غنای گونه ای در سطوح مختلف بهره برداری دام از مرتع ییلاقی کارده شهرستان مشهد

اعمال مدیریت صحیح چرا در اکوسیستم های مرتعی مستلزم وجود اطلاعات کافی از میزان تاثیر سطوح مختلف چرایی بر شاخص های مهمپوشش گیاهی است. به منظور بررسی اثرات سطوح مختلف بهره برداری بر تنوع گیاهی و غنای گونه ای سه نوع عرصه مرتعی با سطوح چرای متفاوتدر مراتع ییلاقی حوزه آبخیز کارده واقع در ۴۵ کیلومتری شمال مشهد انتخاب شد. حداقل سطح پلات به روش پلاتهای حلزونی ۴ متر مربع تعیینشد و به روش تصادفی – سیستماتیک تعداد ۶۰ پلات در واحدهای همگن در هر یک از محدودههای چرایی در طول ۶ ترانسکت ۱۰۰ متری مستقرشد. فهرست گونه های موجود به همراه میزان فراوانی، پوشش تاجی، لاشبرگ، سنگ و سنگریزه و خاک لخت ثبت گردید. تعداد ۸۸ گونه گیاهی از۲۶ تیره مورد شناسایی قرار گرفت. میانگین شاخص های تنوع و غنای گونه ای در سه عرصه مرتعی بوسیله نرم افزار محاسبه شد. مقایسه میانگینشاخص های عددی تنوع نشان داد که مقدار شاخص های تنوع شانون - وینر و سیمپسون در عرصه با سطح چرای متوسط بیشتر از عرصه های تحتچرای شدید و منطقه قرق است. علاوه بر این نتایج بدست آمده از تجزیه و تحلیل داده های فراوانی در سه عرصه مرتعی نشان داد که شاخص غنایگونه ای در محدوده چرای سنگین بیشتر از عرصه چرای متوسط و منطقه بدون چرا میباشد. نتایج مقایسه میانگین ها نشان داد که میزان لاشبرگدر منطقه قرق بیشتر از دو سطح چرایی دیگر بوده و تفاوت معنی داری را نشان میدهد. میزان پوشش گیاهی و خاک لخت محدوده چرای شدید بادو منطقه دیگر تفاوت معنی داری را نشان داد. مقدار سنگ و سنگریزه در هیچ یک از مناطق تفاوت معنی داری را نشان نمی دهد.

Keywords:

تنوع , غنای گونه ای , یکنواختی