بررسی رابطه فرهنگ یادگیری با اخلاق حرفه ای و یادگیری خودراهبر معلمان مقطع ابتدایی شهرستان زابل

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه فرهنگ یادگیری با اخلاق حرفه ای و یادگیری خودراهبر معلمان مقطع ابتدایی شهرستان زابل بود. روش تحقیق توصیفی-همبستگی و از لحاظ هدف کاربردی است. جامعه آماری در این تحقیق کلیه معلمان مقطع ابتدایی شهرستان زابل در سال۱۴۰۱-۱۴۰۰ برابر با۱۰۵۰ نفر می باشد که طبق جدول مورگان و کرجسی (۱۹۷۰) تعداد ۲۸۱ معلم به شیوه طبقه ای تصادفی به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. داده ها با استفاده از سه پرسشنامه استاندارد فرهنگ یادگیری سازمانی واتکینز و مارسیک(۱۹۹۷)، اخلاق حرفه ای بیگ زاده (۱۹۹۳) و یادگیری خودراهبر فیشر و همکاران (۲۰۰۱) جمع آوری شد. ضریب آلفای کرونباخ برای پرسشنامه ها به ترتیب برابر با ۰.۹۰، ۰.۸۸ و ۰.۷۹ بدست آمد. داده ها در دو قسمت آمار توصیفی (سن، جنسیت و تحصیلات) و آمار استنباطی (نرمال بودن، ضریب همبستگی و رگرسیون) با استفاده از نرم افزار Spss۲۶ تجزیه و تحلیل شد. نتایج حاصل از پژوهش نشان داد فرهنگ یادگیری با اخلاق حرفه ای و یادگیری خودراهبر معلمان مقطع ابتدایی شهرستان زابل رابطه مثبت و معناداری دارد (p<۰.۰۵). اخلاق حرفه ای با یادگیری خودراهبر معلمان مقطع ابتدایی شهرستان زابل رابطه مثبت و معناداری دارد (p<۰.۰۵).

Keywords:

فرهنگ یادگیری , اخلاق حرفه ای , یادگیری خودراهبر