نقش میانجی حمایت اجتماعی در رابطه تاب آوری و بهزیستی روان شناختی با کیفیت زندگی زنان سرپرست خانوار استان اصفهان

خلاصه هدف از انجام پژوهش حاضر تعیین نقش میانجی حمایت اجتماعی در رابطه تاب آوری و بهزیستی روان شناختی با کیفیت زندگی زنان سرپرست خانوار استان اصفهان بود. پژوهش از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل کلیه زنان سرپرست خانوار استان اصفهان در سال ۱۳۹۹ است که تعداد آنها بر اساس آمار سازمان بهزیستی این استان برابر با ۱۲۰۰ نفر بود. نمونه آماری شامل ۳۳۰ نفر بود که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل مقیاس ارزیابی حمایت اجتماعی واکس و همکاران(۱۹۸۶)، پرسشنامه تاب آوری کونور و دیویدسون (۲۰۰۳)، مقیاس بهزیستی روان شناختی ریف (۱۹۸۹) و مقیاس کوتاه ارزیابی کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی (۱۹۸۹) بودند. داده ها با استفاده از نرم افزار spss نسخه ۲۰ و AMOS نسخه ۲۲ و روش آماری تحلیل معادلات ساختاری تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان داد که حمایت اجتماعی به میزان ۱/۲۰ درصد به مسیر بین تاب آوری و کیفیت زندگی می افزاید. حمایت اجتماعی به میزان ۱/۲۱ درصد به مسیر بین بهزیستی روان شناختی و کیفیت زندگی می افزاید. نتایج نشان داد که حمایت اجتماعی به میزان ۱/۲۰ درصد به مسیر بین تاب آوری و کیفیت زندگی می افزاید. حمایت اجتماعی به میزان ۱/۲۱ درصد به مسیر بین بهزیستی روان شناختی و کیفیت زندگی می افزاید. همچنین نتایج بیانگر آن بود که حمایت اجتماعی در رابطه تاب آوری با کیفیت زندگی زنان سرپرست خانوار استان اصفهان نقش واسطه ای جزئی دارد (۲۰۱/۰ =β و (۰۵/۰>p)). حمایت اجتماعی در رابطه بهزیستی روان شناختی با کیفیت زندگی زنان سرپرست خانوار استان اصفهان نقش واسطه ای جزئی دارد (۲۱۱/۰=β و (۰۵/۰>p)). تاب آوری بر روی کیفیت زندگی زنان سرپرست خانوار استان اصفهان اثر مستقیم دارد(۳۳۰/۰=β و (۰۵/۰>p)). همچنین بهزیستی روان شناختی بر روی کیفیت زندگی زنان سرپرست خانوار استان اصفهان اثر مستقیم دارد (۳۵۰/۰=β و (۰۵/۰>p).

Keywords:

کلمات کلیدی: حمایت اجتماعی , تاب آوری , بهزیستی روان شناختی , کیفیت زندگی , زنان سرپرست خانوار