بررسی نقش و وسواس فکری عملی در پیشبینی خودبیمارانگاری معلمان

پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش وسواس فکری عملی در پیشبینی خودبیمارانگاری معلمان در شرایط اپیدمی کرونا انجام شد. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود و جامعه آماری آن را کلیه معلمین ابتدایی شهر مشهد در سال تحصیلی ۱۳۹۹-۱۴۰۰ به تعداد ۲۲۰۰ نفر تشکیل داد که از این میان، ۱۵۰ نفر بر اساس حداقل حجم پژوهشهای توصیفی، با کمک روش نمونه گیری خوشهای انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه خودبیمارانگاری ایوانز (۱۹۸۰) و پرسشنامه وسواس فکری عملی هاگسون و راچمن (۱۹۷۷) بود.تجزیه و تحلیل داده ها نیز با استفاده آزمونهای آماری ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون انجام شد. یافته ها: نتایج تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که وسواس فکری عملی در پیشبینی خودبیمارانگاری معلمان نقش دارند و ۷۰ درصد از واریانس مشاهده شده در خودبیمارانگاری از طریق مولفه های وسواس فکری عملی (شستشو، وارسی و شک و تردید) توجیه میشود. با توجه به نتایج به دست آمده از پژوهش حاضر، پیشنهاد میشود برنامه هایی برای بهبود اختلال خودبیمارانگاری معلمان توسط مسئولان و برنامهریزان آموزش و پرورش بر اساس متغیرهای پیشبین به ویژه وسواس فکری عملی طراحی و تدوین گردند.

Keywords:

وسواس فکری عملی , خودبیمارانگاری.