اصول و قواعد جراحی زیبایی و ادله فقها در تدلیس با آن به ویژه جراحی ترمیمی

این مقاله به بررسی اصول و قواعد جراحی زیبایی و ادله فقها در تدلیس با آن به ویژه جراحی ترمیمی می پردازد، به این ضرورت که جراحی زیباییاز آنجا که قابلیت مخفی نمودن عیوب یا جلوه نیکوتر ظاهر فرد را دارد از اسباب تدلیس است.با توجه به پیشرفتهای چشمگیر علم پزشکی در زمینه جراحی زیبایی و شیوع فراوان آن در جامعه و مبنای عقد ازدواج که عقدی شخصی است و مانند سایر عقود و شاید بیشتر از آنها اتکا طرفین بر اعتماد به طرف مقابل است و اینکه یکی از مشکلات میان زوجهای جوان که به واسطه آن کانون خانوادگی در همان سالهای اول از هم میپاشد تدلیس است که حجمی از پرونده های دادگاه خانواده را به خود اختصاص داده است. امروزه آسیب های مختلف اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی وبهداشتی سلامت جامعه را تهدید می کند. هزینه این تهدیدات هر دو جنس زن و مرد را شامل می شود، ولی گاه یکی از این دوجنس بیشتر در معرض خطر قرار می گیرد. عدم صداقت هنگام انتخاب همسر که منجر به فریب طرف مقابل در ازدواج می شود، آثار و پیامدهای حقوقی ویژهای دارد که با عنوان قانون »تخلف از شرط صفت« در قانون مدنی مطرح است که آگاهی بر آن میتواند در رفتار اشخاص قبل از اقدام به جراحی، قبل از مذاکره راجع به ازدواج و بعد از ازدواج موثر باشد. گرچه عنوان تدلیس به طور مطلق شامل جراحی پلاستیک نمیشود؛ اما برخی از جراحیها چون موجب فریب طرف مقابل است میتواند زیر عنوانی برای خیار تدلیس قلمداد شود. البته در صورتی که همسر قبل از ازدواج از آن آگاه نباشد و این پنهان کاری و کتمان جراحی زیبایی در سرنوشت نکاح موثر باشد. طبق دیدگاه اغلب فقها سکوت زوجه (بدون هیچ رفتار و گفتار فریبنده) در مورد عدم جراحی زیبایی، نمیتواند موجبات مسئولیت کیفری وی را فراهم کند. با توجه به قاعده اقدام و قاعده لاضرر، به نظر می رسد، تدلیس عمدی در ازدواج توسط زوجه، از موارد معافیت مرد از پرداخت مهریه باشد و حتی به نظر می رسد میتوان خسارت های وارد شده را نیز از زوجه مطالبه کرد اما فسخ نکاح به دلیل تدلیس زوج، از موارد معافیت از پرداخت مهریه نیست.

Keywords:

جراحی زیبایی , جراحی ترمیمی , تدلیس , ازدواج , مهریه.