تاثیر گرایش به کارآفرینی اجتماعی بر موفقیت استارت اپ ها با تاکید بر شبکه روابط در بحران کوید-۱۹

پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر گرایش به کارآفرینی اجتماعی بر موفقیت استارت اپ ها، با تاکید بر نقش تعدیلگر شبکه روابط در بحران کوید-۱۹ صورت گرفت. جامعه آماری شامل کلیه مدیران استارت آپ های مستقر در پارک های علم و فناوری در شهر تهران می باشند. به منظور تعیین حجم نمونه، از روش حجم نمونه مورد نیاز برای مدلسازی معادلات ساختاری، استفاده شد و ۲۳۰ نمونه به روش تصادفی ساده انتخاب شدند. در نهایت از ۲۳۰ پرسشنامه توزیع شده، ۱۸۴ پرسشنامه کامل برگشت داده شد. ابزار گردآوری در این پژوهش، پرسشنامه استاندارد با طیف ۵تایی لیکرت بوده، که اعتبار آن با استفاده از روش های سنجش پایایی (ضریب آلفای کرونباخ و پایایی ترکیبی) و روایی همگرا و واگرا تایید شد. جهت تجزیه و تحلیل داده های جمع آوری شده از روش مدلسازی معادلات ساختاری با رویکرد حداقل مربعات جزیی توسط اسمارت پی ال اس استفاده گردید. یافته های پژوهش نشان داد که گرایش به کارآفرینی اجتماعی تاثیر معنی داری بر موفقیت استارت اپ ها داشته است. همچنین نقش تعدیلگر شبکه روابط نیز تایید شد، در واقع کارآفرینان اجتماعی که از شبکه روابط قوی تری برخوردارند، احتمال موفقیت بیشتری در شرایط بحران دارند. براین اساس نتیجه گرفته می شود که مدیران استارت اپ ها، جهت کسب موفقیت در بحران کوید-۱۹، که بخش اعظمی از جامعه دچار آسیب های جانی، مالی روانی کرده، می توانند اهداف اجتماعی را مقدم بر سود خود قرار دهند و به این باور برسند که چنین رویکردی در نهایت اهداف اقتصادی را نیز تامین می کند. همچنین استارت اپ ها می توانند ضمن به کارگیری گرایش کارآفرینی اجتماعی، از شبکه روابط نیز به عنوان یک راهبرد برای پاسخگویی به شرایط بحران بهره برداری کنند.

Keywords:

کارآفرینی اجتماعی , گرایش به کارآفرینی اجتماعی , شبکه روابط , موفقیت استارت اپ ها