بررسی رابطه ی باورهای هوشی و ارتباط پدر- فرزند با انگیزه پیشرفت تحصیلی در دانش آموزان پسر مقطع متوسطه ی دوم شهرستان شوشتر

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه ی باورهای هوشی و ارتباط پدر- فرزند با انگیزه پیشرفت تحصیلی در دانش آموزان پسر مقطع متوسطه ی دوم شهرستان شوشتر انجام شد. جامعه ی آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان پسر مقطع متوسطه ی دوم شهرستان شوشتر در سال تحصیلی ۹۶-۹۷ بود. نمونه این پژوهش نیز ۳۶۶ دانش آموز پسر بود که بر اساس جدول کرجسی و مورگان و با توجه به حجم جامعه ۳۳۲۳) نفر) به صورت تصادفی خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شد. در این پژوهش برای جمع آوری داده ها از پرسش نامه انگیزش پیشرفت (AMQ)، مقیاس نظریه تلویحی هوش (ITIS) و مقیاس ارتباط والد-فرزند (PCRI) استفاده شد و برای تجزیه و تحلیل داده ها از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه استفاده شد. نتایج همبستگی پیرسون نشان داد که بین باور هوشی افزایشی و ارتباط پدر-فرزند با انگیزه پیشرفت تحصیلی در دانش آموزان رابطه مثبت و معناداری وجود دارد و بین باور هوشی ذاتی و انگیزه پیشرفت تحصیلی رابطه معناداری از لحاظ آماری وجود ندارد. همچنین نتایج رگرسیون چندگانه نشان داد که از میان متغیرهای پیش بین این پژوهش، به ترتیب باور هوشی افزایشی و ارتباط پدر- فرزند به طور معناداری انگیزه پیشرفت تحصیلی را در دانش آموزان پیش بینی می کنند و روی هم رفته ۹/۱ درصد از واریانس انگیزه پیشرفت تحصیلی را در دانش آموزان تبیین می کنند.

Keywords:

انگیزه پیشرفت تحصیلی , باورهای هوشی , باور هوشی ذاتی , باور هوشی افزایشی , ارتباط پدر-فرزند.