پیش بینی خودکنترلی براساس خودنظم جویی هیجانی در دانش آموزان دختر

هدف پژوهش حاضر پیش بینی خودکنترلی بر اساس خودنظم جویی هیجان بود. طرح پژوهش از نوع توصیفی – همبستگی است. جامعه آماری پژوهش را کلیه دانش آموزان دختر پایه ششم ابتدایی شهر خوی به تعداد ۱۲۸۰ نفر در سال تحصیلی -۱۳۹۷ ۱۳۹۶ تشکیل می دهند. در پژوهش حاضر ۲۹۵ نفر از دانش آموزان با استفاده از شیوه نمونه گیری خوشه ای انتخاب و به پرسشنامه های خودکنترلی تانجی و همکاران (۲۰۰۴)، و مقیاس خودنظم جویی هیجان گارنفسکی وهمکاران(۲۰۰۱) پاسخ دادند.داده های جمع آوری شده به روش ضریب همبستگی پیرسون ورگرسیون گام به گام تجزیه و تحلیل شدند.نتایج نشان دادبین خودنظم جویی هیجان در ملامت خویش،نشخوارگری ، فاجعه سازی و ملامت دیگران با خودکنترلی رابطه منفی معنی داری و در پذیرش، تمرکز مجدد مثبت، تمرکز مجدد بر برنامه ریزی، ارزیابی مجدد مثبت و دیدگاه گیری با خودکنترلی دانش آموزان رابطه مثبت معنی دار وجود دارد. در نهایت نتایج تحلیل رگرسیون به منظور تبیین سهم هر یک از متغیرها در پیش بینی خودکنترلی نشان داد که پذیرش ۹) درصد) بیشترین سهم را در پیش بینی خودکنترلی دانش آموزان دارد. با توجه به این یافته ها می توان خودکنترلی دانش آموزان دختر را بر اساس خودنظم جویی هیجانی آنها پیش بینی کرد.

Keywords:

خودکنترلی , خودنظم جویی هیجان , دانش آموزان دختر