تحلیل اثر نقش شبکه های ارتباطی مجازی بر نگرش و مشارکت ورزشی شهروندان تهرانی

هدف از این پژوهش، تحلیل اثر نقش شبکه­های ارتباطی مجازی بر نگرش و مشارکت ورزشی شهروندان است. روش تحقیق از نوع توصیفی- همبستگی و جامعه آماری شامل کلیه شهروندان تهرانی شرکت کننده در رویدادهای ورزش همگانی سال ۱۳۹۶ بود. نمونه آماری براساس جدول مورگان ۳۸۴ نفر برآورد گردید که به روش تصادفی انتخاب شدند. ابزار اصلی پژوهش شامل سه پرسشنامه محقق ساخته نقش­های رسانه، نگرش ورزشی و مشارکت ورزشی بود. روایی و پایایی ابزار­ها براساس نظر متخصصان (۱۵ نفر)، آلفای کرونباخ (۸۹/۰) و شاخص­های برازش مدل مطلوب ارزیابی شد. از نرم افزار مدلسازی smart pls برای تحلیل داده­ها و آزمون فرضیه ها استفاده شد. یافته­ها نشان داد که نقش­های رسانه دارای اثر مستقیم، مثبت و معناداری بر مشارکت ورزشی (۳۳/۰) و نگرش ورزشی (۸۳/۰) هستند. نگرش ورزشی نیز اثر مستقیم، مثبت و معناداری بر مشارکت ورزشی دارد. (۶۰/۰)  در ارتباط غیر مستقیم مشخص شد که به صورت معنا­داری ۶۲ درصد از کل اثر متغیر نقش رسانه بر روی مشارکت ورزشی از طریق متغیر میانجی نگرش به ورزش پیش­بینی می شود. براساس یافته­های به دست آمده، می­توان گفت که اثر غیر مستقیم رسانه (با میانجی نگرش) بسیار بیشتر از اثر مستقیم آن بر مشارکت ورزشی می­باشد و رسانه­ها بدون قابلیت تغییر نگرش در محتوای خود نمی­توانند اثرگذاری قابل توجهی داشته باشند. از این رو، لازم است سازمان­های متولی ورزش همگانی در تهران متناسب با تنوع طیف مختلفی از دیدگاه­ها، نیازها و علایق ورزشی شهروندان به تولید و مدیریت محتوای رسانه­ای و تبلیغی خود بپردازند.

Keywords:

واژگان کلیدی: شبکه های مجازی , رسانه های ورزشی , ورزش همگانی , نگرش ورزشی و شهروندان تهرانی