نقش واسطه ای دلزدگی زناشویی در رابطه بین طرحواره های هیجانی و تعارض زناشویی پرستاران زن

هدف پژوهش حاضر بررسی نقش واسطه ای دلزدگی زناشویی در رابطه بین طرحواره های هیجانی و تعارض زناشویی پرستاران زن بود. روش پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر روش، توصیفی و از نوع همبستگی بود. همچنین در مطالعه حاضر از رویکرد مدل سازی معادلات ساختاری نیز بهره گرفته شده بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه پرستاران زن متاهل شاغل در بیمارستان های شهر تهران در بازه زمانی ۹۷-۱۳۹۸ بود که حداقل یک سال از مدت ازدواج آن ها گذشته بود؛ حجم نمونه بر اساس مبنای تعیین حجم نمونه در مطالعات همبستگی و تحلیل معادلات ساختاری، ۲۳۰ نفر بود؛ برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه های استاندارد تعارض های زناشویی ثنایی و براتی (۱۳۸۷)، دلزدگی زناشویی پاینز (۱۹۹۶) و طرحواره های هیجانی لیهی (۲۰۰۲) استفاده گردید. نتایج نشان داد که رابطه معناداری بین طرحواره هیجانی و تعارض زناشویی وجود داشت؛ همچنین رابطه مثبت و معناداری بین تعارض زناشویی و دلزدگی زناشویی حاکم بود به طوری که با افزایش دلزدگی زناشویی در بین زنان پرستار، تعارض زناشویی نیز بالا می رود. همچنین طرحواره های هیجانی نیز نقش مثبتی در افزایش تعارض زناشویی داشت. بر اساس نتایج، طرحواره هیجانی به صورت مستقیم ۲۴ صدم و به صورت غیرمستقیم و به واسطه دلزدگی زناشویی با تعارض زناشویی ۶۶ صدم از واریانس تعارض زناشویی را تبیین می کند.

Keywords:

تعارض زناشویی , دلزدگی زناشویی , طرحواره هیجانی , پرستاران