نیما و سبک هندی؛ چالش یا آشتی

ادبیات ایران در میدان تحولات فکری و اجتماعی، فراز و نشیب های متعدد و متفاوتی را در متن شعر تجربه نموده است. در این میان، مطالعه قیاسی درباره دوره های مختلف ادبی، چشم انداز موثری است که سبب زایش اندیشه ها می شود. تکامل زبان و دریافت ویژگی های سبکی، حاصل نقد و بررسی های تقابلی آثار است. در همین رهگذر، واکاوی همانندی ها و ناسازگاری های سبک نیما و شعر سبک هندی، کمتر مورد توجه پژوهشگران ادبی قرار گرفته است. در مقاله حاضر، پس از ذکر تعاریف کوتاه از «سبک» و سنجش نظرها در این مورد، برخی ویژگی های لفظ و معنی این دو سبک، تحلیل و بررسی شده است. در این گفتار اندک، مجال برابری جزء به جزء و بحث های بنیادی ساختار را – آن گونه که شایسته هنرنمایی های شاخص در هر دو سبک باشد - نداشته ایم؛ اما سعی کرده ایم زاویه های برجسته ای را با قلم نقد نشان دهیم.

Keywords:

طبیعت گرایی , سبک هندی , تصویرسازی , شعرنو , واژگان بومی , ابهام شعری