پیش بینی کیفیت زندگی بر اساس صبر و خودکار آمدی والدینی با توجه به متغیر میانجی حمایت اجتماعی در زنان در حال طلاق شهرستان نجف آباد

هد ف از پژوهش حاضر پیش بینی کیفیت زندگی بر اساس صبر و خودکار آمدی والدینی با توجه به متغیر میانجیحمایت اجتماعی در زنان در حال طلاق شهرستان نجف آباد بود. روش پژوهش،از نوع همبستگی و پیش بینی است.جامعه آماری پژوهش زنان در حال طلاق ارجاع شده به دادگستری شهرستان نجف اباد بودند. روش نمونه گیری بهصورت در دسترس بود. ابزارهای پژوهش یعنی پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی، پرسش نامه صبرخرمایی (۱۳۸۸)، پرسشنامه خودکارآمدی والدگری دومکا، استورزینگر، جکسون و روسا (۱۹۹۶) و پرسشنامهحمایت اجتماعی واکس، فیلیپس، هالی ، تامپسو ن ویلیام ز و استوارت (۱۹۸۶) هستند . پرسش نامه ها به صورتالکترونیک طراحی شده و لینک آن در اختیار آزمودنی ها قرار گرفت که نمونه جامعه ی آماری ۲۰۰ نفر بودند کهبه پرسشنامه ها پاسخ داده بودند، و روش آماری ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون استفاده شد و محاسبهآماری با نرم افزار اس پی اس اس نسخه ۲۵ انجام شد. یافته ها نشان می دهد مدل کیفیت زندگی زنان در حالطلاق بر اساس صبر و خودکار امدی والدینی با توجه به متغیر تعدیل کننده حمایت اجتماعی معنی دار است .یافتهها نشان داد کیفیت زندگی زنان در حال طلاق بر اساس صبر و خودکار امدی والدینی با توجه به متغیر تعدیل کنندهحمایت اجتماعی پیش بینی پذیر است (P<۰/۰۵). بر اساس یافته های به دست آمده نتایج نشان می دهد که باتوجه به نقش صبر و خودکارامدی والدینی به عنوان عامل موثر بر کیفیت زندگی زنان مطلقه، آموزش صبر وخودکارامدی والدینی، جهت پیشگیری و کاهش مشکلات روان شناختی این گروه از زنان توصیه می شود.

Keywords:

کیفیت زندگی , صبر , خودکار امدی والدینی , حمایت اجتماعی