درمانهای نوین باکتری مایکوباکتریوم توبرکلوزیس و ترکیبات طبیعی

Publish Year: 1400
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 572

متن کامل این Paper منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل Paper (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

NPRI01_042

تاریخ نمایه سازی: 12 اسفند 1400

Abstract:

توبرکلوزیز دومین بیماری عفونی کشنده پس از ایدز است که توسط باکتری به نام مایکوباکتریوم توبرکلوزیس ایجاد می شود. ابتلای سل در ایران در مناطق مختلف متفاوت است و کشورهای همسایه ی ایران دارای میزان بالای ابتلای سل مقاوم و غیرمقاوم به درمان هستند. طبق تحقیق مرکز سل در ایران میزان ابتلای سل در سال ۱۳۹۵ در ایران ۴.۱۱ نفر در هر یکصد هزار نفر است ، میزان مرگ ناشی از سل در ایران ۱.۸-۵.۷ درصد است که میزان بالایی است ، بنابراین درمانهای نوین سل باید مورد توجه قرار گیرد. تعداد محدودی دارو برای درمان سل وجود دارد. علاوه بر این ، سل مقاوم به چند دارو و سویه های سل مقاوم به دارو به طور گسترده ای گسترش می یابند. در نتیجه عوامل مختلف ، مانند افزایش هزینه های تولید داروهای جدید و عوارض جانبی نامطلوب داروهای فعلی ، محققان به ارزیابی ترکیبات طبیعی برای گزینه های درمانی اضافی پرداخته اند. این مواد پتانسیل هدف قرار دادن ساختارهای سلولی باکتریایی را دارند و ممکن است به درمان موفقیت آمیز کمک کنند مانند کورکومین ، فلورتین ، کوئرستین ، پلی فنولهای چای . البته ترکیبات طبیعی به تنهایی قادر به درمان سل نیست و باید داروهای شیمیایی جدید نیز کشف کرد و برای پیشگیری از سل واکسن های جدید باید ساخت . درنتیجه دانشمندان در حال بررسی ترکیبات جدید شیمیایی مانند دیاریلکینولونها، بداکیلین ، پرتومانید، نیترومیدازوفوران برای درمان سل هستند. یکی از مهمترین تحقیقات اخیر در رابطه با سل کپسوله کردن داروها و رسانش بهتر و بیشتر داروها است . هم اکنون فقط واکسن BCG تایید مصرف دارد و واکسن BCG در محافظت در برابر سل دوران کودکی موثر است . با این حال، در برابر سل ریوی بزرگسالان، ایمنی ایجاد نمی کند.

Authors

فرزانه دیانت دار

دانشجوی دکتری میکروبیولوژی ، گروه زیست شناسی سلولی مولکولی و میکروبیولوژی ، دانشکده علوم و فناوری های زیستی ، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران.

زهرا اعتمادی فر

دانشیار، گروه زیست شناسی سلولی مولکولی و میکروبیولوژی ، دانشکده علوم و فناوری های زیستی ، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران.