نقش عناصرمعماری پایدار در معماری بومی و مدرن

گرم شدن گویال (کره) زمین، نازک شدن لایه ازن و در بخش های سوراخ شدن آن بعلت استفاده از انواع آلاینده ها افزایش روزافزون آلودگی محیط زیست و انتقراض گونه های زیستی، تغییرات غیرقابل بازگشت محیط زیست بر اثر دخالت های بشر ضرورت توجه به بوم شناسی و مسائل زیست محیطی را برای آینده اجتناب ناپذیر می گرداند. تغییراتی که با توجه به معیارهای اقلیمی و پایداری پدید می آیند و هر روز اهمیت بیشتری می یابند. سخن از پایداری در معماری را می توان پندار و طراحی ساخت و سازهای آینده تعبیر کرد. آن هم نه تنها با پایداری فیزیکی ساختمان؛ بلکه با پایداری و حفظ این سازه و منابع انرژی آن. بدین ترتیب اینگونه به نظر می رسد که می توان پایداری را بر پایه الگویی تصور کرد که در آن موارد و منابع در دسترس بیش از هدر رفتن و یا نادیده گرفتن آنها با کارایی بیشتر به کار گرفته شود. این سبک از معماری از گرایش های نوین معماری می باشد که در پی سازگاری و هماهنگی با محیط زیست طبیعی است که یکی از نیازهای اساسی بشر در جهان صنعتی کنونی است. این نگرش به طور کلی برای جلوگیری از تخریب طبیعت حفاظت از محیط زیست و توجه به نسل های آینده می باشد. استفاده بهینه از انرژی وبه کارگیری مصالح قابل بازیافت در ساخت بنا توجه به جنبههای بومی و فرهنگی محل از مفاهیم اصلی کاربرد اکولوژی در طراحی معماری است که در مبانی معماری در دو دهه اخیر گسترش یافته است. از معماری مدرن (مدرنیسم) می توان به عنوان یکی از خوش بینانه ترین سبک های تاریخ معماری یاد کرد. زیرا در این سبک، معمار در حین طراحی از خلاقیت و ابتکار خود کمک گرفته و با تصور کردن شهری ایده آل، سعی در تغییر و بهبود شرایط زندگی انسان ها دارد. اگرچه دنیایی که منجر به رشد و پرورش معماری ندرن شد تغییرات فراوانی کرده است، اما فلسفه مدرنیسم همچنان موضوع غالب در مباحث معماری محسوب می شود.

Keywords:

معماری پایدار , اصول معماری پایدار , معماری بومی , معماری مدرن