عملکرد جوجه گوشتی در دوره آغازین با جیره بر پایه کنجاله سویا و کنجاله پنبه دانه و تعیین بهترین سطح مکمل لیزین

هدف از این پژوهش، تعیین بهترین سطح مکمل لیزین در جیره بر پایه کنجاله پنبه دانه- سویا - ذرت در دوره آغازین جوجه گوشتی بود. برای این منظور از ۳۶۰ قطعه جوجه یک روزه سویه راس ۳۰۸ در قالب طرح کاملا تصادفی استفاده شد (۱۵ جوجه در هر قفس). جیره پایه براساس توصیه های NRC با استفاده از کنجاله پنبه دانه، کنجاله سویا و ذرت تهیه شد سطوح افزایشی مکمل لیزین: صفر، ۱/۰ ، ۲/۰، ۳/۰، ۴/۰ و ۵/۰ که به جیره پایه با حذف نشاسته اضافه شد. در پایان ۱۴ روزگی، عملکرد و ترکیبات لاشه اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که سطوح درجه بندی شده مکمل لیزین بر افزایش وزن بدن، ضریب تبدیل خوراک، مصرف خوراک، وزن گوشت سینه، وزن ران و بازدهی اقتصادی اثر معنی داری داشت. برای تعیین بهترین سطح مکمل لیزین از روشهای مدل سازی و براساس نقطه شکست استفاده گردید. براساس خط شکسته خطی، نقطه شکست ۲۴/۰، ۲۶/۰، ۳۵/۰ و۲۲/۰ و بر اساس خط شکسته درجه دو نقطه شکست مقادیر ۳۹/۰، ۱۵/۰، ۵۲/۰ و۳۳/۰ درصد مکمل جیره به ترتیب برای افزایش وزن بدن، بازدهی خوراک، وزن ماهیچه سینه و وزن ران بود. به نظر می رسد استفاده از کنجاله پنبه دانه در جیره دوره آغازین جوجه گوشتی مقدار نیاز به لیزین را به دلیل پایین بودن قابلیت هضم این اسید آمینه افزایش می دهد و تعیین بهترین سطح مکمل لیزین در جیره حاوی کنجاله پنبه دانه متاثر از شیوه های آماری مدل سازی و پاسخ های عملکرد می باشد و مقدار نیاز به مکمل لیزین برای افزایش وزن سینه بیشتر از سایر صفات بود.

Keywords:

جوجه گوشتی , کنجاله پنبه دانه , لیزین , روشهای مدل سازی , عملکرد