بررسی عناصر کالبدی حس تعلق به مکان در محلات شهری(مطالعه موردی:شهرک شهید بهشتی شهر شیراز)

رشد فزاینده ی ابعاد شهرنشینی و افزایش جمعیت در محلات شهری در طی دهه های اخیر موجب شده است که علاوه بر گسترش مشکلات اکولوژی محیطی و گسست اجتماعی، شهر و شهرسازی معاصر با مشکلات و معضلات تازه ای مانندکمرنگ شدن هویت و حس تعلق به مکان مواجه شود.یکی از معانی مهم در ارتقای کیفیت محیط های شهری و انسانی، حس تعلق به مکان است. این حس که عامل مهمی در شکل گیری پایه های ارتباطی بین استفاده کنندگان و محیط شهری است، در نهایت منجر به ایجاد محیط های با کیفیت مطلوب جهت پاسخ به نیاز استفاده کنندگان از محیط نیز خواهد شددر این میان، مجموعه ای از عوامل محیطی، مناسبات معیشتی، آیین ها، مفاهیم اجتماعی و اعتقادی بر پایداری وتعلق اجتماعی در محلات اثر می گذارد. در این راستا هدف پژوهش حاضر بررسی عناصر کالبدی حس تعلق به مکان در محلات شهری در شهرک شهید بهشتی واقع در منطقه ده شهر شیراز میباشد. روش تحقیق در این پژوهش از بعد هدف کاربردی و از بعد ماهیت خود توصیفی تحلیلی است. بدین منظور ابتدا شاخص های موثر در سنجش عناصر کالبدی حس تعلق به مکان از منابع مختلف تهیه شده و سپس داده ها و اطلاعات مورد نیاز به صورت پیمایشی و ابزار پرسشنامه از محله جمع آوری شده است. جامعه آماری پژوهش افراد ساکن در شهرک شهید بهشتی شهر شیراز است که بر اساس فرمول کوکران تعداد ۳۷۲ پرسشنامه به عنوان حجم نمونه جهت بررسی شاخص های مورد نظر با توجه به نگرش ساکنین محله محاسبه شد. تحلیل پرسشنامه ها با روش های آزمون تی تک نمونه ای، ضریب همبستگی پیرسون در نرم افزار spss انجام شد. نتایج پژوهش نشان میدهد که در بخش مربوط به گویه های مورد مطالعه در آزمون تی تک نمونه ای شخصیت کالبدی منحصر به فرد با میزان ۹۰/۳ در بالاترین سطح از میانگین قرار گرفته و در بین متغیر های مستقل حس تعلق به مکان و شاخص های کالبدی آن همبستگی ضعیف بوده و همچنین رابطه معنادار آماری وجود ندارد.

Keywords:

حس تعلق , کالبدی , شیراز , شهرسازی