تحلیلی مساله شناسانه بر پدیده های طلاق و ازدواج در ایران طی ۱۵ سال اخیر

این پژوهش دو هدف محوری موازی و البته مکمل را دنبال می کند؛ ابتدا، ضمن معرفی و نقد روش های مرسوم، نسبت طلاق در ایران طی ۱۵ سال اخیر را با روشی بدیل برآورد کرده سپس، تغییرات رخداده در ازدواج را با شاخص های مقتضی واکاوی می کند. پژوهش از سنخ مطالعات کتابخانه ای و از لحاظ دادهای، از نوع تحلیل ثانویه مبتنی بر داده های ثبت احوال کشور است. روش جایگزین که نسبت طلاق را به عنوان زیرمجموعه ای از جمعیت متاهل واقعی در نظر می گیرد، نشان می دهد که برخلاف تصور رایج، وضعیت طلاق در ایران بحرانی نیست. همچنین، توجه را به این واقعیتمهم جلب می کند که با افزایش جمعیت زنان متاهل، انتظار افزایش میزان طلاق در جامعه نیز می رود. در آنسو، شاخص های میانگین سن در ازدواج اول، نسبت تجرد در گروه های سنی، تجرد قطعی و تغییرات نسبی آنها حاکی استکه در شرایط کنونی، تاخیر در ازدواج و کاهش میل به آن مساله ای جدی تر از طلاق در جامعه ایران است. به عنوان نتیجه، پژوهش مساله مند بودن ازدواج، یعنی رکود آن در مقایسه با طلاق را برجسته می سازد و بر این اساس، تدوین سیاست های عملی ناظر بر رفع موانع ازدواج جوانان را پیشنهاد می کند.

Keywords:

روابط پیش از ازدواج , دختران جوان , شهر بیرجند , سنخ شناسی , نظریه داده بنیاد