مقایسه ناگویی خلقی، احساس پیوستگی و خود کنترلی در دانش آموزان دختر و پسر شهرستان آشتیان

پژوهش حاضر به مقایسه ناگویی خلقی، احساس پیوستگی و خود کنترلی در دانش آموزان دختر و پسر پرداخته است. مساله اصلی این است که آیا بین ناگویی خلقی، احساس پیوستگی و خود کنترلی در دانش آموزان دختر و پسر تفاوت وجود دارد؟ روش تحقیق علی مقایسهای و ابزار جمع آوری اطلاعات پرسشنامه می باشد و برای سنجش ناگویی خلقی از پرسشنامه ناگویی خلقی تورنتو، برای سنجش احساس پیوستگی از مقیاس احساس پیوستگی آنتونوسکی و همچنین از پرسشنامه خودکنترلی تانجی و همکاران استفاده شده است.جامعه آماری تحقیق شامل تمامی دانش آموزان دختر و پسر شهرستان آشتیان می باشد و با استفاده از نمونه گیری کوکران، ۱۰۰ نفر به عنوان نمونه انتخاب شده است. نتایج تحقیق نشان می دهد بین دانش آموزان دختر و پسر از نظر میزان ناگویی خلقی تفاوت وجود دارد. و با توجه به نتایج میانگین ها ناگویی خلقی در دانش آموزان دختر بیشتر از دانش آموزان پسر است . بین دانش آموزان دختر و پسر از نظر میزان خودکنترلی تفاوت وجود ندارد. بین دانش آموزان دختر و پسر از نظر میزان احساس پیوستگی تفاوت وجود دارد و با توجه به میانگین هااحساس پیوستگی در دانش آموزان پسر بیشتر از دانش آموزان دختر است.

Keywords:

ناگویی خلقی , احساس پیوستگی , خودکنترلی , آشتیان.