بررسی اثر هم افزایی کورکومین، پایپرین و الاجیک اسید بر خواص ضدباکتری نانوالیاف زیست سازگار بر پایه پلی کاپرولاکتون

فرضیه: تهیه نانوالیاف به عنوان حامل­ هایی برای دارورسانی در سال­ های اخیر بسیار مورد توجه بوده است. پلی کاپرولاکتون اغلب در کاربردهای پزشکی و مهندسی بافت استفاده می شود. با وجود این، ماهیت آب گریز آن مانعی در این زمینه است که معمولا با اضافه کردن عوامل زیستی و طبیعی این مشکل برطرف می­ شود. در این پژوهش، اثر هم افزایی پیپرین و الاجیک اسید بر خواص و عملکرد ساختارهای نانولیفی دارای کورکومین بر پایه پلی کاپرولاکتون بررسی شده است.روش­ ها: نانوالیاف بر پایه پلی­ کاپرولاکتون دارای مقدارهای مشخصی از عصاره­ های گیاهی تهیه و با روش الکتروریسی تولید شدند. برای بررسی نقش عصاره هر گیاه، سامانه­ های تک جزئی دارای کورکومین یا پیپرین، سامانه ­های دوجزئی دارای کورکومین-پیپرین و سامانه­ سه جزئی دارای کورکومین-پیپرین-الاجیک اسید، با الکتروریسی تولید شدند و آزمون­ های مختلف برای تعیین اثربخشی آن ها بر بهبود خواص الیاف تهیه شده برای کاربردهای پزشکی انجام شد.یافته ­ها: با مطالعه ریزساختار نمدهای الکتروریسی شده، مشاهده شد، توزیع قطر نانوالیاف در بازه ۵۰-۱۰۰ نانومتر دارای بیشترین فراوانی است و میانگین قطر الیاف در نمونه های تک جزئی، دوجزئی و سه جزئی در محدوده ۸۷-۱۷۳ نانومتر تغییر کرده است. آزمون ضدباکتریایی نشان داد، افزون بر کورکومین، پیپرین نیز از فعالیت ضدباکتریایی مناسبی برخوردار است و نیز نمد الکتروریسی شده شامل سه ترکیب کورکومین-پیپرین-الاجیک اسید دارای فعالیت ضدباکتریایی مناسبی بود (۷۹%). افزون بر این، مقدار جذب آب و تراوایی بخار آب نمونه های سه جزئی به ترتیب ۳۳۷% و ۱۱.۵۶mg.cm۲.hبود. نمدهای تهیه شده دارای استحکام کششی، کشسانی و انعطاف پذیری مطلوبی بودند. با انجام آزمون سمیت یاخته ای مشخص شد، نمدهای الکتروریسی شده برای یاخته­ های فیبروبلاست انسانی (HDF) سمی نبودند. بنابراین، با درنظرگرفتن تمام نتایج، می ­توان نتیجه گرفت، استفاده از دو ترکیب الاجیک اسید و پیپرین در افزایش زیست دسترس پذیری کورکومین موثر است و نمدهای حاصل در کاربردهای پزشکی می ­توانند به عنوان زخم پوش استفاده شوند.

Keywords:

الاجیک اسید , کورکومین , پایپرین , پلی کاپرولاکتون , خواص ضد باکتریایی